Σε μια συνέντευξη για την σπουδαία καριέρα του, ο Βαγγέλης Μάντζιος αναφέρθηκε και για το πέρασμα του στον ΟΦΗ.
Ο σπουδαίος επιθετικός, παραχώρησε συνέντευξη στο gazzetta.gr, αναφερόμενος για τη μεγάλη καριέρα του κάνοντας αναφορά και για το πέρασμα του από την Κρήτη και τον ΟΦΗ.
Συγκεκριμένα, τόνισε πως ο Αναστόπουλος τον ήθελε πολύ στην ομάδα, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για εκείνον, ενώ συμπλήρωσε πως εκείνη την εποχή άπαντες ήταν απλήρωτοι στους «ασπρόμαυρους». Ωστόσο η εξαιρετική του παρουσία εκείνη τη σεζόν, εξαργυρώθηκε με μεταγραφή στο Αζερμπαϊτζάν και στην Νέφσκι Μπακού.
Αναλυτικά όσα ανέφερε για τον ΟΦΗ και τον Νίκο Αναστόπουλο:
«Πήγα στον ΟΦΗ γιατί ο Αναστόπουλος είχε τρέλα μαζί μου, με ήθελε πολύ! Ο Αναστόπουλος είναι μεγάλη τυπάρα και παρεξηγημένος προπονητής. Έκανε πολύ καλή προπόνηση και ήξερε να παίρνει από τον παίκτη του το 100%.
Έχει τρέλα στο κεφάλι, αλλά είναι πολύ μεγάλη προσωπικότητα. Εκείνη την περίοδο αν και ήμασταν απλήρωτοι, χάσαμε την έξοδο στην Ευρώπη για μία θέση. Για να γίνει κατανοητή η κατάσταση που βιώναμε τότε οι ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ, αγοράζαμε μόνοι μας counterpain, θερμαντικές, τα πάντα μόνοι μας».
Γιατί στη συνέχεια αποφάσισες να μετακομίσεις στο Μπακού;
«Εξαργύρωσα την καλή μου σεζόν στον ΟΦΗ με ένα πολύ καλό συμβόλαιο στο Αζερμπαϊτζάν. Εκεί, όμως, θα πάθαινα κατάθλιψη! Όχι απλά βομβαρδισμένα τοπία, νόμιζες ότι έπαιζες σε ταινία! Πυροβολούσαν αγελάδες, σκότωναν σκυλιά. Δεν μπορούσες να ουρήσεις στην εθνική οδό πηγαίνοντας σε εκτός έδρας αγώνα.
Είχα πολλά τατουάζ, φορούσα ροζ φούτερ και όλοι με κοιτούσαν περίεργα. Απαγορευόταν το ζελέ στα μαλλιά. Κόλλησα με 2-3 Σέρβους συμπαίκτες στην αρχή, αλλά ήταν πάρα πολύ δύσκολο να κάνω παρέα με άλλους.
Στους 3-4 μήνες είπα στον Μπάντοβιτς που ήταν ο προπονητής και με είχε επιλέξει ότι ήθελα να φύγω. Τότε με παρακάλεσε να κάνω υπομονή και μου είπε ότι στηρίζεται σε μένα, αλλά δεν γινόταν. Πηγαίναμε στις αποστολές και στο φαγητό είχε πάνω μύγες. Έπαιρνα σοκολάτες, μπισκότα και ντολμαδάκια σε κονσέρβες.
Γύρισα στην Ελλάδα και έμεινα τρεις μήνες εκτός ποδοσφαίρου. Ο Μπάντοβιτς δεν με στήριξε καθόλου. Είχαμε γυμναστή τον κουμπάρο μου και δεν μας άφηνε να πιούμε μαζί καφέ. Πηγαίναμε μακριά για να κάτσουμε να μιλήσουμε. Είχα αφήσει γένια και μαλλιά, ήμουν σαν ναυαγός. Καθόμουν στο δωμάτιο και κοιτούσα το ταβάνι. Τι να κάνω; Να πεθάνω;»