Εθνική Ελλάδας: Η μεγάλη χαμένη ευκαιρία και η ανθρωποφαγία σε όλο της το μεγαλείο

Άλλο η αποτυχία της πρόκρισης στα τελικά της Γερμανίας, γιατί είναι αποτυχία, άλλο αν είναι αποτυχημένη η Εθνική, που δεν είναι. Μια λέξη επικρατεί μετά τον αποκλεισμό από την Γεωργία. Πίκρα. Η ανθρωποφαγία πάντως μετά το χαμένο πέναλτι του Γιακουμάκη σε όλο της το μεγαλείο… 

Οι λέξεις είναι φτωχές για να περιγράψει κανείς τα συναισθήματα μετά τον αποκλεισμό από τους Γεωργιανούς. Η Ελλάδα έχασε την μεγαλύτερη της ευκαιρία για να βρεθεί σε μεγάλη διοργάνωση μετά από μια δεκαετία. Και αυτό είναι αποτυχία.

Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει αυτήν την Εθνική για έλλειψη πάθους και αγωνιστικότητα. Κατάθεση ψυχής έκαναν οι διεθνείς στα 120 λεπτά του αγώνα. Ότι αποκλείστηκε η χώρα μας από μια κατώτερη ομάδα, ναι αποκλείστηκε.

Όμως δεν χανόμαστε από έναν αποκλεισμό. Όταν βλέπεις μια ομάδα, η οποία έχει ελάχιστους παίκτες πάνω από τα 30 να διεκδικεί προκρίσεις μέχρι τέλους, σίγουρα έχεις μέλλον. Αυτό πρέπει να τονιστεί, παίκτες όπως ο Ιωαννίδης, Κωνσταντέλιας, Μαυροπάνος, Χατζηδιάκος, Γιακουμάκης, Μασούρας, Πέλκας κ.α. θα τραβήξουν το… κουπί και στο μέλλον.

Η Ελλάδα δεν ρίσκαρε, δεν άπλωσε στο χορτάρι της ποδοσφαιρικές μας αρετές, ο Πογέτ φοβήθηκε οποιοδήποτε ρίσκο και απλά αποκλειστήκαμε, σε μια ψυχοφθόρο διαδικασία, που οι Γεωργιανοί ήταν λες και ήθελαν να οδηγήσουν το παιχνίδι εκεί.

Αποκλειστήκαμε εξάλλου σε ένα γήπεδο – φωτιά, με 60.000 κόσμο. Αν γινόταν στην Νέα Φιλαδέλφεια, απίθανο να μέναμε εκτός, αλλά καμιά φορά είναι και θέμα συγκυριών…

Είναι αποτυχημένη αυτή η Εθνική; Όχι, γιατί ήταν εξαιρετική σε ένα βατό πάντως όμιλο στο Nations League, φουλ ανταγωνιστική κόντρα σε Γαλλία και Ολλανδία στα προκριματικά, κερδίζοντας όλους τους άλλους αντιπάλους, με πειστικό τρόπο, όμως το σημαντικότερο από όλα είναι πως επί ημερών Πογέτ, ενός προπονητή που έχει ακούσει τα πάνδεινα, έγινε μια πολύ καλή παρέα, με ένα εξαιρετικό κλίμα που είχαμε να δούμε αρκετά χρόνια στην Εθνική.

Όμως η αποτυχία πρόκρισης στα τελικά, σε ακόμη μια μεγάλη διοργάνωση, δείχνει πως η Εθνική – δυστυχώς – μικραίνει και άλλο, κακά τα ψέματα τέτοια ώρα.

Το ότι η ομάδα πάντως είναι μια οικογένεια φάνηκε και στις δηλώσεις του Γιώργου Τζαβέλλα: «Μη τα διαλύσουμε όλα επειδή χάθηκαν δύο πέναλτι, 27 παιδιά κλαίνε στα αποδυτήρια».

Η Εθνική σίγουρα δεν «λύγισε» από την ατμόσφαιρα. Ναι μεν ήταν καυτή, αλλά δεν ήταν και η έδρα φόβητρο που θα έλεγε κανείς πως αν περνούσε η Εθνική, δεν θα έφευγε κανείς από το γήπεδο. Η Ελλάδα «λύγισε» από την πίεση και τα «πρέπει» στον τελικό πρόκρισης.

Το μέλλον του Πογέτ

Ο Ουρουγουανός τεχνικός, μιλώντας μετά το παιχνίδι κόντρα στη Γεωργία τόνισε με νόημα: «Πέντε μέρες ακόμα! Δεν είναι στιγμή τώρα να το συζητήσουμε (σ.σ. για το συμβόλαιό του), είναι στιγμή να αναλύσουμε τι συνέβη απόψε. Ήταν ένα προνόμιο η παρουσία μου εδώ.

Το πως με αντιμετώπιζαν στον δρόμο, το πόσο με στήριξαν εντός της ομάδας. Τώρα πρέπει να ηρεμήσουμε, να ξεκουραστούμε και να δούμε την επόμενη ημέρα».

Πλέον, όλα στρέφονται στην επόμενη ημέρα της Εθνικής Ελλάδας, η οποία εκτός συγκλονιστικού απροόπτου δεν θα περιλαμβάνει τον Γκουστάβο Πογέτ, σύμφωνα με όσα ακούγονται, με το συμβόλαιο του να λήγει στις 31 Μαρτίου.

Ο Ουρουγουανός πάντως άλλαξε πλήρως την εικόνα, ταυτίζεται με το dna της ομάδας, με τον τρόπο που ξέρει να παίζει – κάτι που δεν κατόρθωσε με τον Γερμανό Σκίμπε και τον Ολλανδό Φαν’τ Σχιπ που δεν είχαν ιδέα από άμυνα και νίκες του 1-0. Το αν θα μείνει, χλωμό, θα ξέρουμε σε λίγες ημέρες. Μην ξεχνάμε πως το καλοκαίρι έχουμε και εκλογές στην ΕΠΟ και θα είναι λίγο δύσκολο για τη νέα διοίκηση να έχει προπονητή που ίσως να μην επιθυμεί… Ίδωμεν

Οι οπαδοί της νίκης και η ανθρωποφαγία

Ο Γιώργος Γιακουμάκης είναι παίκταρος. Ναι είναι.  Έχασε ένα πεναλτι και έχει ακούσει τα πάντα. Με ύβρεις, με σκληρά λόγια, από οπαδούς της νίκης και όχι της Εθνικής. Λες και είναι έγκλημα ένα χαμένο πέναλτι. Ντροπή και αίσχος σε όλους αυτούς τους πουθενάδες, που τολμούν και χρησιμοποιούν τέτοιους χαρακτηρισμούς σε ανθρώπους, σε οποιοδήποτε ανθρώπους.

Η ανθρωποφαγία σε όλο της το μεγαλείο. Πραγματικά απογοήτευση. Η Γεωργία έριχνε τριάρες σε Τσεχίες και Βουλγαρίες και περίμεναν περίπατο; Ματς του 1-0 ήταν, δεν μπήκε τέλος η ιστορία.

Όλος ο κόσμος έχει πέσει πάνω σε Γιακουμάκη και Μπακασέτα. Οι υπεύθυνοι της ήττας λένε πολλοί. Όλοι για έναν και ένας για όλους είναι αυτή η Εθνική και έτσι να ξέρετε πως είναι. Όσοι θέλετε να ξεσπάσετε τον θυμό σας, κάντε το με άλλο τρόπο.

Πόσοι ακόμα θρύλοι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου έχουν χάσει κρίσιμα πέναλτι; Και όχι σε τέτοιες διαδικασίες, σε τελικά Μουντιάλ και Euro! Σκόρπια ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό: Ντι Μπάτζιο, χαμένο πέναλτι στον τελικό του Μουντιάλ 1994 με την Βραζιλία, έχοντας «κουβαλήσει» ένα ολόκληρο έθνος στον τελικό, Ζίκο, Φαν Μπάστεν, Μισέλ Πλατινί, εδώ ο τεράστιος Μαραντόνα έχει χάσει κρίσιμο πέναλτι σε Μουντιάλ! Και θα πείτε για τον Γιακουμάκη;

Αφήστε τα παιδιά να ηρεμήσουν και πάμε με φόρα να διεκδικήσουμε την είσοδο στην επόμενη διοργάνωση. Μόνο να πήραμε τα μαθήματα μας…