Μιλώντας στο Gazzetta.gr για την πορεία και την πτώση του Πλατανιά, ο ποδοσφαιριστής Γιάννης Λουκίνας στάθηκε στον ρόλο των διοικήσεων σε ομάδες χωρίς ισχυρή λαϊκή βάση, επισημαίνοντας πως η επιβίωσή τους εξαρτάται περισσότερο από τα πρόσωπα που τις χρηματοδοτούν, παρά από τον κόσμο.
Ο Γιάννης Λουκίνας γνωρίζει όσο λίγοι το τι συνέβη στον Πλατανιά. Αγωνίστηκε σε μια εποχή όπου η ομάδα είχε αρχίσει να… ξεφουσκώνει, λίγο μετά την απώλεια της θέσης της στη Super League.
Σε μια κατάθεση ειλικρίνειας, μίλησε για το αν οι ομάδες χωρίς πολύ κόσμο μπορούν να επιβιώσουν, για το ρόλο των προέδρων στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και για το «σοκ» μετά το μπαράζ με τον ΟΦΗ – το οποίο, όπως όλα δείχνουν, ήταν το σημείο καμπής πριν την πτώση.
«Ομάδα χωρίς κόσμο, όμως, ο Πλατανιάς. Μπορούν τελικά αυτές οι ομάδες να επιβιώσουν μέσα στον χρόνο;
Και ναι και όχι. Πολλές ομάδες με κόσμο, δεν μπορούν, επίσης, να επιβιώσουν. Οι ποδοσφαιριστές είμαστε οι πρώτοι που θέλουμε να παίζουμε μπροστά σε κόσμο. Όμως, το πιο σημαντικό είναι οι ομάδες να είναι υγιείς. Ο Πλατανιάς ήταν πολλά χρόνια στην πρώτη κατηγορία. Τεράστιες ομάδες με κόσμο δεν έχουν εμφανιστεί στην πρώτη κατηγορία για 20 ή 30 χρόνια. Η ιστορία από μόνη της, δεν μου λέει κάτι.»
– Εκ του αποτελέσματος, όμως, δεν φάνηκε ότι ήταν ομάδα εξαρτώμενη από τους «μεγάλους» του ελληνικού ποδοσφαίρου;
«Για μένα αυτές οι ομάδες εξαρτώνται περισσότερο από τους προέδρους τους. Ο Ηρακλής, ο Άρης ή ο ΟΦΗ, είναι ομάδες που θα είναι στην πρώτη κατηγορία με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Στον Πλατανιά βρέθηκε ο Μαθιουλάκης που είχε χρήματα και πήγε καλά. Όταν κουράστηκε, ο Πλατανιάς εξαφανίστηκε. Αν, λοιπόν, αυτός που βάζει τα λεφτά πει “κουράστηκα”, το πράγμα τελείωσε.»
Ο Λουκίνας αναφέρθηκε και σε μια δύσκολη στιγμή από τα τελευταία χρόνια του Πλατανιά, με φόντο τον αγώνα μπαράζ με τον ΟΦΗ και τη σταδιακή κατάρρευση της ομάδας:
«Το σοκ μετά το μπαράζ με τον ΟΦΗ ήταν μεγάλο. Πολλοί παίκτες είχαν προτάσεις και έφυγαν. Η επόμενη χρονιά δεν πήγε καλά. Θυμάμαι ότι ήταν η χρονιά του Covid, το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής τελείωσε άδοξα και αρχίσαμε να βλέπουμε τη διάλυση να έρχεται. Δεν φανταζόμασταν ότι η ομάδα θα φτάσει τόσο χαμηλά, αλλά έβλεπα ότι ο πρόεδρος δεν είχε άλλο διάθεση.»
