Ο Μάριο Ντάγια δεν έκανε απλώς μια καλή εμφάνιση απέναντι στην Τύλισο. Πρόσφερε ένα σπάνιο μάθημα αφοσίωσης, νοοτροπίας και αυταπάρνησης, που θυμίζει γιατί το ποδόσφαιρο παραμένει πάνω απ’ όλα παιχνίδι χαρακτήρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ο 20χρονος μέσος του ΟΦ Αρκαλοχωρίου, ο οποίος υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στα Χανιά, βρέθηκε μπροστά σε μια δύσκολη εξίσωση το απόγευμα της Τετάρτης. Η ομάδα τον χρειαζόταν, το στρατόπεδο τον υποχρέωνε, ο χρόνος πίεζε. Κι όμως, εκείνος διάλεξε τον δρόμο που λίγοι θα διάλεγαν.
Το πρωί ήταν στα Χανιά. Το απόγευμα ανέβηκε στο λεωφορείο, διένυσε σχεδόν 180 χιλιόμετρα για να βρεθεί στο γήπεδο, έφτασε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και μπήκε κατευθείαν στο παιχνίδι, χωρίς καν να ζεσταθεί όπως πρέπει. Ο ΟΦΑ είχε ανάγκη από «μικρούς», δεν υπήρχε περιθώριο αναβολής, και ο Ντάγια έδειξε τι σημαίνει να βάζεις την ομάδα πάνω απ’ όλα.
Και όταν ήρθε η στιγμή να αντικατασταθεί στο 80’, έφυγε αμέσως για να προλάβει να επιστρέψει ξανά στα Χανιά, διανύοντας άλλα 177 χιλιόμετρα. Ένα ολόκληρο δρομολόγιο αφιερωμένο στην ομάδα, στο καθήκον, στη δική του προσωπική αντίληψη για το τι σημαίνει ποδοσφαιριστής.
Ο Μάριο Ντάγια δεν «έπαιξε» απλώς. Θυσιάστηκε. Απέδειξε ότι η νοοτροπία δεν ορίζεται από κατηγορίες ή επίπεδα, αλλά από χαρακτήρα. Έδειξε πως ο επαγγελματισμός δεν είναι τίτλος, αλλά στάση ζωής. Και γι’ αυτό έγινε – δικαιωματικά – ένα παράδειγμα προς μίμηση.
