Στο Grandsport.gr και την Σοφία Κουβίδη, μίλησε ο Άλμπι Άλλα, όπου αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην ποδοσφαιρική του πορεία, τον Εργοτέλη, το ελληνικό πρωτάθλημα και την απόφασή του να πάει στην Κίνα και τη ζωή στο Σιάν με την πανδημία.
Ο Άλμπι Άλλα γεννήθηκε το 1993 στο Πόγραδετς της Αλβανίας, τριών ετών έρχεται στην Ελλάδα με την οικογένεια του, όπου από μικρή ηλικία ασχολείται με το ποδόσφαιρο με παρουσία σε επαγγελματικές κατηγορίες στην Ελλάδα, την Αλβανία και την Εθνική Αλβανίας, στη θέση της άμυνας.
Πως ξεκίνησε η δική σου πορεία;
«Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο 9 ετών στο ΟΦ Αρκαλοχωρίου, έπειτα στον Δωριέα Καστελλίου και στην Κ18 του Εργοτέλη. Υπέγραψα το πρώτο μου επαγγελματικό μου συμβόλαιο στον Εργοτέλη, σε ηλικία 18 ετών στην Super League και στη συνέχεια δόθηκα δανεικός στον Φωκικό στη Football League και την επόμενη χρονιά στην Παναχαϊκή, κατακτώντας τη δεύτερη θέση στη Football League πίσω από την ΑΕΚ.
Επέστρεψα στον Εργοτέλη ως την ημέρα της διαλύσεως του την περίοδο 2015-16 και στη συνέχεια πήγα στην Σκεντερμπέου Αλβανίας, κατακτώντας το πρωτάθλημα Αλβανίας το 2015-16 και με την Kucesi το 2016-17. Με την Kucesi κατακτήσαμε επίσης και το Super Cup Αλβανίας. Επίσης, το 2017 κλήθηκα στην Εθνική Αλβανίας».
Πως έγινε η πρόταση απο την Κίνα. Είσαι στην Αλβανία. Τι σκέφτεσαι;
«Ένα χρόνο πριν πάω στην Κίνα, αγωνιζόμουν στην Kucesi, σε έναν αγώνα πρωταθλήματος, ο μάνατζερ μου έχει έναν επιθετικό στην αντίπαλη ομάδα και είχε έρθει ένας κινέζος συνεργάτης του για να δουν τον παίκτη. Σε εκείνον τον αγώνα παίζαμε αντίπαλοι και ο κινέζος κοιτάζοντας τον σέντερ φορ, είδε και τον στόπερ, εμένα που τον μάρκαρα και ενδιαφέρθηκε για εμένα. Όταν έγινε η πρόταση δεν σκέφτηκα πολλά, ενώ είχα αρκετές προτάσεις τότε. Υπέγραψα το συμβόλαιο και όταν πήγα πλέον στην Κίνα και έμεινα μόνος μου, εκεί κατάλαβα την διαφορά και το πόσο μεγάλο ήταν αυτό που έκανα. Δεν είναι εύκολη καμία απόφαση, είναι όμως η δουλειά μας, την αποδεχόμαστε και την υποστηρίζουμε».
Πως ήταν η προσαρμογή και πόσο δύσκολα κατάφερες να συνηθίσεις τον τρόπο ζωής αυτής της χώρας;
«Η προσαρμογή δεν ήταν δύσκολη για εμένα. Οι άνθρωποι στην Κίνα έχουν πολλά κοινά με εμάς και με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή στην ομάδα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ότι η πρώτη μου χρονιά πήγε πολύ καλά».
Μπορείς να μας αναφέρεις κάποια παραδείγματα αναφορικά με τις διαφορές στον τρόπο ζωής; Πως είναι ο τρόπος ζωής εκεί; Πως είναι οι εγκαταστάσεις της ομάδας;
«Στο επαγγελματικό κομμάτι οι διαφορές είναι μεγάλες. Έχουν δώσει μεγάλη βαρύτητα στον αθλητισμό και την παιδεία τους. Οι εγκαταστάσεις της Shaanxi Chang’an Athletic είναι ένα αχανές περιβάλλον, έχοντας 15 γήπεδα, γήπεδα στίβου, τένις και μπάσκετ. Υπάρχει νοσοκομείο και super market στο προπονητικό κέντρο, ξενοδοχείο για τους παίκτες αν υπάρχουν διπλές προπονήσεις. Είναι τόσο μεγάλες οι αποστάσεις σε αυτό τον χώρο, όπου κινούμαστε με ποδήλατα».
Σε τι επίπεδο βρίσκονται οι κινέζοι σε σχέση με τους ξένους; Υπάρχουν Κινέζοι ποδοσφαιριστές που μπορούν να παίξουν στην Ευρώπη;
«Οι κινέζοι ποδοσφαιρικά είναι σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Υπάρχει μεγάλη ποιότητα παικτών. Το βασικό όμως κομμάτι ποδοσφαιρικά είναι ότι δεν έχουν την πρωτοβουλία. Είναι ένας λαός όπου κάνουν ακριβώς αυτό που τους λες. Δεν υπάρχει φαντασία, συνήθως ακούνε τα λόγια των προπονητών και δεν δρουν μόνοι τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το πρόβλημα με τους κινέζους παίκτες είναι ότι διαφέρουν οι χαρακτήρες τους από τους Ευρωπαίους παίκτες και δεν μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα στο θέμα φαγητού και καθημερινότητας. Επίσης, ανταμείβονται πολύ καλά και είναι δύσκολο να τα παρατήσουν όλα και να πάνε στην Ευρώπη».
Πιστεύεις ότι θα καταφέρει να φθάσει μια ημέρα το ποδόσφαιρο της Κίνας σε επίπεδο τέτοιο, ώστε να μιλάει όλος ο πλανήτης για αυτό; Πόσο ρόλο παίζει το χρήμα που υπάρχει;
«Το χρήμα δεν παίρνει πρωταθλήματα, σαφώς και βοηθάει πάρα πολύ στην ανάπτυξη αλλά είναι και η αγάπη για το ποδόσφαιρο. Εφόσον η Κίνα πάει να γίνει υπερδύναμη και μπορεί να έχει τα πάντα, οι νέοι μπορούν να βρουν τρόπους σε πολλά άλλα και όχι μόνο το ποδόσφαιρο. Δεν έχουν μάθει να παίζουν μπάλα, όπως εμείς στις αλάνες της γειτονιάς μας. Τα χρήματα δεν θα τους βοηθήσουν να πετύχουν πράγματα, αλλά η δουλειά και η αγάπη σε αυτό που κάνουν».
Τον Οκτώβριο προκλήθηκε ο κορωνοϊός SARS-COV-19 από την Κίνα και κατέληξε σε πανδημία για όλο τον κόσμο. Πως το έζησες εσύ εκεί;
«Δεν έζησα τον κορωνοϊό από την αρχή στην Κίνα, διότι το πρωτάθλημα ξεκινάει τον Φεβρουάριο και τελειώνει τον Νοέμβριο. Άρα ήμασταν διακοπές και εγώ είχα επιστρέψει στην Κρήτη για να δω την οικογένεια μου. Το συμβόλαιο μου είχε τελειώσει και συζήταγα για την ανανέωση στην ομάδα, τον Ιανουάριο πήγα στην Κίνα για να ανανεώσω, αλλά υπήρχε ένα θέμα με την VISA και μου έλειπε ένα χαρτί. Έτσι, έφυγα ξανά για μία εβδομάδα, ώστε να τακτοποιήσω τις εκκρεμότητες. Η επιστροφή μου στην Κίνα από μία εβδομάδα έγινε εννέα μήνες. Στην αρχή ούτε αυτοί οι ίδιοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι έχει συμβεί. Στην συνέχεια έκαναν οριστική διακοπή του πρωταθλήματος».
Τέλη Αυγούστου επέστρεψες στην Κίνα, πως ήταν τα πράγματα εκεί με τον ιο;
«Όταν πήγα στην Κίνα έμεινα 14 ημέρες καραντίνα σε ξενοδοχείο και ενσωματώθηκα στην ροή της κοινωνίας αρχές Σεπτεμβρίου. Έφτιαξαν ένα νέο πρωτάθλημα, όπου ξεκίνησε μετά από μία εβδομάδα και οι αγώνες ήταν ανά τρεις ημέρες. Οι 18 ομάδες χωρίστηκαν σε τρεις ομίλους ανά έξι ομάδες και ο κάθε όμιλος ήταν σε διαφορετική πόλη. Ο πρώτος γύρος ήταν δέκα παιχνίδια. Δεν μπορούσαμε να βγούμε από το ξενοδοχείο καθόλου. Στον δικό μας όμιλο οι έξι ομάδες έμεναν σε διαφορετικό ξενοδοχείο με την κάθε ομάδα να έχει το δικό της γήπεδο για προπονήσεις και αγώνες.
Μετά το τέλος των δέκα αγώνων, οι δύο πρώτες ομάδες από κάθε όμιλο έκαναν διαφορετικό γκρουπ, οι οποίοι έπαιζαν μπαράζ ανόδου και οι υπόλοιπες 12 ομάδες, αν είχαν τερματίσει στην τρίτη, τέταρτη, πέμπτη και έκτη θέση έμπαιναν σε ομίλους των δυνατών και αδύναμων και έπαιζαν μεταξύ τους ποιος θα παραμείνει στην κατηγορία και ποιος θα πέσει. Η ομάδα μου τερμάτισε τρίτη στον δικό μας όμιλο και στον δεύτερο όμιλο δεύτερη. Μετά το τέλος του πρωταθλήματος επιστρέψαμε στην έδρα μας, στο Σιάν».
Ποιες συνθήκες αντιμετώπισες λόγω covid;
«Στην Κίνα έχουν ανοίξει όλα. Έκαναν καραντίνα τρεις μήνες και τώρα λειτουργούν κανονικά τα πάντα. Σχολεία, εστιατόρια, εμπορικά καταστήματα. Ακόμα και στα γήπεδα υπάρχει πλέον το 70% των φιλάθλων. Φαίνεται ότι το έχουν καταπολεμήσει. Δεν υπάρχουν περιορισμοί. Το βασικό κομμάτι είναι η οργάνωση τους. Για παράδειγμα και στην Ελλάδα κάναμε καραντίνα τον Μάρτιο αλλά τον Αύγουστο άνοιξαν τα σύνορα. Στην Κίνα ακόμα και σήμερα, έπειτα από ένα χρόνο δεν έχεις πρόσβαση στην χώρα εύκολα. Πρέπει να μείνεις 14 ημέρες καραντίνα σε ξενοδοχείο και σε κάποιες πολιτείες 21 ημέρες. Όταν έφτασα στην Κίνα τον Αύγουστο, υπήρχε κλιμάκιο από το αεροδρόμιο, παραλαμβάνει τους επιβάτες εξωτερικού, μου έκαναν τεστ, μου πήραν το διαβατήριο και με πήγαν σε ξενοδοχείο δίπλα στο αεροδρόμιο. Δεν μπορούσα να βγω καθόλου έξω από το δωμάτιο για 14 ημέρες. Μου μετρούσαν την θερμοκρασία τρεις φορές την ημέρα και γινόταν τεστ κορωνοϊού ανά τρεις ημέρες. Έπειτα από 14 ημέρες σοβαρής καραντίνας, αν δεν έχει προκύψει κάτι, σου επιστρέφουν το διαβατήριο και είσαι πλέον έτοιμος για την καθημερινότητα. Η προστασία των κινέζων οφείλεται στην πολύ καλή οργάνωση τους. Στην Ελλάδα αντίθετα έχει χαθεί η μπάλα. Όταν επέστρεψα τον Νοέμβριο για να δω την οικογένεια μου, δεν με έλεγξε κανείς, ούτε στην Αθήνα, ούτε στο Ηράκλειο! Η έκφραση που θα χρησιμοποιήσω είναι “παιδική χαρά”. Κανείς δεν είδε ούτε το εισιτήριο μου, από που ήρθα, κανείς δεν μου έδωσε οδηγίες, κανείς δεν μου έκανε τεστ κορωνοϊού. Μόνος μου έμεινα καραντίνα για λίγες ημέρες».
Πότε θα επιστρέψεις στην Κίνα;
«Η ομάδα έχει ξεκινήσει από τις 5 Φεβρουαρίου προετοιμασία. Οι ξένοι παίκτες πάνε πάντα μετά τον Φεβρουάριο, λόγω της κινέζικης Πρωτοχρονιάς. Η ομάδα μου έχει δώσει κάποιες ημέρες να μείνω στην Ελλάδα και όταν θα με ειδοποιήσουν θα επιστρέψω. Το πρωτάθλημα έχει πάρει παράταση, επειδή η Κίνα έχει κλείσει τις Πρεσβείες σε χώρες που έχουν πολλά κρούσματα, όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Αγγλία. Υπάρχουν πολλοί ξένοι παίκτες, οι οποίοι αγωνίζονται στο κινέζικο πρωτάθλημα και δεν μπορούν να πάρουν VISA για την επιστροφή τους.
Η Κυβέρνηση και η Ομοσπονδία και το συμφέρον των ομάδων δεν τους επηρεάζει. Δηλαδή, το κράτος κοιτάει πρώτα πως θα προστατέψει τον πολίτη, δεν προσπαθεί να εξασφαλίσει τα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων ομάδων και εταιρειών. Επίσης η Κυβέρνηση είπε σε όλες τις ομάδες ότι δεν θα υπάρξει καμία μείωση και ότι οι παίκτες πρέπει να πληρωθούν κανονικά. Έχουν δημιουργηθεί βέβαια κάποια οικονομικά προβλήματα λόγω της κατάστασης, αλλά θα επιλυθεί άμεσα».
Επιστροφή στην Ελλάδα. Είναι στο μυαλό σου για το μέλλον;
«Η επιστροφή στην Ελλάδα δεν είναι άμεσα στο μυαλό μου. Παρόλο που η γονείς μου μένουν στην Κρήτη, στον Ευαγγελισμό του Δήμου Πεδιάδας και οι φίλοι μου είναι εδώ, θεωρώ ότι ηλικιακά μπορώ να μείνω κάποια χρόνια ακόμα στην Κίνα. Κάθε ποδοσφαιριστής θα ήθελε να είναι στο σπίτι του, να παίζει στην ομάδα της πόλης του, αλλά ο αθλητισμός εδώ, χρόνο με το χρόνο γίνεται χειρότερα και δεν είναι βιοποριστικό πλέον το θέμα».
Για το τέλος πως σου φαίνεται ο Εργοτέλης που ξεκίνησες και το ελληνικό πρωτάθλημα;
«Όσο είμαι εδώ παρακολουθώ τον Εργοτέλη, παίζουν πολλοί φίλοι μου εκεί και πιστεύω ότι είναι μία ομάδα που ανήκει στην Α’ Εθνική. Θέλω να επιστρέψει εκεί. Παρουσιάζει μία ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια με τα ίδια πρόσωπα και νομίζω ότι έχει φτιάξει τον χαρακτήρα και έχει τα προσόντα να πάρει την άνοδο. Το ελληνικό πρωτάθλημα, ναι μεν φτιάχνει αλλά και χαλάει. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές σε ποιότητα και μπάτζετ ανάμεσα στις ομάδες και όχι μόνο στις κατηγορίες».
Google News
Facebook
Instagram
Twitter