Γ. Θεοδοσουλάκης: «Ο ΟΦΗ με μεγάλωσε σαν ποδοσφαιριστή, σαν να είμαι πιο έτοιμος από ποτέ»

Ο 19χρονος επιθετικός του ΟΦΗ μιλά στο GRANDSPORT για τη διαδρομή του από το Ρέθυμνο ως την πρώτη ομάδα, τον Γιάννη Αποστολάκη, τις στιγμές που τον καθόρισαν, τον κόσμο και τη φετινή του αποφασιστικότητα.

Ο Γιάννης Θεοδοσουλάκης είναι από τα παιδιά που αν μεγάλωσες βλέποντας ΟΦΗ, νιώθεις λίγο περήφανος όταν τον βλέπεις να αγωνίζεται με τη φανέλα της πρώτης ομάδας. Ένα παιδί της Κρήτης, που ήρθε από το Ρέθυμνο στα 15 του, κυνηγώντας ένα όνειρο. Πέρασε από την Κ17, την Κ19, υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο, αντιμετώπισε σοβαρό τραυματισμό και σήμερα δηλώνει πιο έτοιμος από ποτέ.

Στην Ολλανδία, όπου ο ΟΦΗ πραγματοποιεί το βασικό στάδιο της προετοιμασίας του, ο Γιάννης είναι εκεί. Παίρνει λεπτά στα φιλικά, δουλεύει καθημερινά με ένταση και ωριμότητα, και ετοιμάζεται για τη νέα σεζόν με την ίδια φιλοδοξία που τον έφερε ως εδώ: να κερδίζει κάθε μέρα τον ρόλο του με τη δουλειά του.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο GRANDSPORT, μιλάει με ειλικρίνεια και ηρεμία. Αναγνωρίζει ότι τίποτα δεν είναι εύκολο. Θυμάται την πρώτη του αποστολή με την πρώτη ομάδα και το… χαμένο λεωφορείο. Θυμάται το ντεμπούτο του στην πρεμιέρα με τον Ατρόμητο, το πρώτο του γκολ με την Παναχαϊκή, τον χιαστό, τις στιγμές αμφισβήτησης και κυρίως τη στήριξη που βρήκε – από την οικογένειά του και από τον ΟΦΗ.

Μιλά για τη σχέση του με τον Γιάννη Αποστολάκη, με τον οποίο ξεκίνησαν μαζί από το Ρέθυμνο, και συνεχίζουν μαζί ως συμπαίκτες στην πρώτη ομάδα. Περιγράφει τι σημαίνει «να είσαι παιδί του ΟΦΗ» και γιατί η ανανέωση του συμβολαίου του μέχρι το 2027 δεν ήταν απλώς μία τυπική συμφωνία, αλλά μια «δέσμευση καρδιάς».

Ο Θεοδοσουλάκης δεν μιλά σαν πιτσιρικάς. Μιλά σαν ποδοσφαιριστής που έχει μάθει να δουλεύει, να ξεπερνά και να κοιτά μπροστά. Και είναι βέβαιο πως τα καλύτερα για εκείνον είναι μπροστά.

Πίνακας Περιεχομένων

«Σαν να είμαι πιο έτοιμος από ποτέ» – Η φετινή προετοιμασία στην Ολλανδία
«Δεκαπέντε μέρες… απόλυτης δουλειάς» – Η ζωή μακριά από την Κρήτη
«Θέλω να συνεχίσω από εκεί που σταμάτησα» – Οι στόχοι για τη νέα σεζόν
«Τι σημαίνει να είσαι παιδί του ΟΦΗ» – Από το Ρέθυμνο στην πρώτη ομάδα
«Δεν φεύγεις από τον στόχο σου» – Η φιλοσοφία που τον διαμορφώνει
«Το πιο δύσκολο; Να βρεις θέση στο ρόστερ» – Η πρόκληση της μετάβασης
«Η θέση που νιώθω σαν στο σπίτι μου» – Γιατί προτιμά το “9άρι”
«Δεν έχει σημασία να τρέχεις… αλλά να τρέχεις σωστά» – Η πρόοδος στη νοοτροπία
«Σήκω μικρέ» – Το ντεμπούτο-έκπληξη με τον Ατρόμητο
«Μεγαλώσαμε μαζί, συνεχίζουμε μαζί» – Η πορεία με τον Γιάννη Αποστολάκη
«Σήμερα θα κάνω κάτι» – Το πρώτο του γκολ με την Παναχαϊκή
«Ο χρόνος δεν χαρίζεται» – Το μήνυμα στα νέα παιδιά
«Η χρονιά που μας έφτασε στον τελικό» – Απολογισμός και φιλοδοξίες
«Οι γονείς μου είναι η πυξίδα μου» – Τα πρόσωπα που τον καθοδήγησαν
Το διπλό βηματάκι και η προσευχή – Το προσωπικό του τελετουργικό
«Χάσαμε το λεωφορείο!» – Η αστεία πρώτη αποστολή
«Δέσμευση καρδιάς μέχρι το 2027» – Η σημασία της ανανέωσης
«Ευχαριστώ» στον κόσμο – Η σχέση με τους φιλάθλους του ΟΦΗ

«Σαν να είμαι πιο έτοιμος από ποτέ» – Η φετινή προετοιμασία στην Ολλανδία

Γιάννη, καταρχάς πώς νιώθεις; Βρίσκεσαι στην Ολλανδία με τον ΟΦΗ, παίρνεις χρόνο συμμετοχής στα φιλικά, συμμετέχεις ενεργά στην προετοιμασία… Πώς είναι η εμπειρία;

«Είναι η τρίτη μου προετοιμασία εδώ. Στην πρώτη ήμουν λίγο άτυχος, δεν ήμουν τόσο ενεργός γιατί είχα τον χιαστό. Η δεύτερη ήταν η πρώτη μου προετοιμασία ως επαγγελματίας.

Σίγουρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Σε αυτή την προετοιμασία νιώθω πιο έτοιμος και πιο ενεργός. Προσπαθώ κάθε μέρα να δουλεύω όσο περισσότερο μπορώ – στις προπονήσεις, στο γυμναστήριο, αλλά και στους αγώνες. Για μένα, τα φιλικά στην προετοιμασία είναι σαν προπονήσεις: πρέπει να τα βλέπουμε έτσι, να εντοπίζουμε τις αδυναμίες μας και να γινόμαστε καλύτεροι. Είναι ακόμα αρχή της χρονιάς, τα πράγματα είναι πολύ καλά εδώ και συνεχίζω να δουλεύω».

«Δεκαπέντε μέρες… απόλυτης δουλειάς» – Η ζωή μακριά από την Κρήτη

Πώς είναι για σένα η καθημερινότητα στην Ολλανδία; Τι σας δίνει αυτή η περίοδος μακριά από τη βάση;

«Σίγουρα, όταν είσαι μακριά από την έδρα σου για 15 μέρες, μπορείς να συγκεντρωθείς περισσότερο. Πιστεύω ότι μπορείς να δουλέψεις πιο πολύ, να έχεις πρόγραμμα. Μπορείς να πηγαίνεις κάθε μέρα στο γυμναστήριο, να κάνεις σωστά τη διατροφή σου, χωρίς να σε αποσπούν άλλα πράγματα.

Και στην Κρήτη πρέπει να τα κάνεις όλα αυτά, απλώς υπάρχουν δευτερεύοντες παράγοντες που μπορεί να σε αποσπούν και να μη συγκεντρώνεσαι όσο θα ήθελες. Εντάξει, είναι λίγο δύσκολο να φεύγεις για 15 μέρες, αλλά πρέπει να το βλέπεις σαν 15 μέρες δουλειάς – περισσότερης δουλειάς. Και θα περάσουν γρήγορα».

«Θέλω να συνεχίσω από εκεί που σταμάτησα» – Οι στόχοι για τη νέα σεζόν

Στην Ολλανδία δείχνεις σε εξαιρετική κατάσταση. Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι για φέτος;

«Ο βασικός μου στόχος είναι να συνεχίσω να δουλεύω όσο περισσότερο μπορώ – με όρεξη και διάθεση. Να μη σταματήσω καθόλου μέσα στη χρονιά να βελτιώνομαι.

Θέλω η νέα σεζόν να έχει συνέχεια από εκεί που τελείωσε η περσινή. Να βρω ρόλο στην ενδεκάδα και να βοηθήσω την ομάδα όσο περισσότερο μπορώ».

«Τι σημαίνει να είσαι παιδί του ΟΦΗ» – Από το Ρέθυμνο στην πρώτη ομάδα

Είσαι στον ΟΦΗ από 15 ετών και έχεις μεγαλώσει ουσιαστικά μέσα στον σύλλογο. Τι σημαίνει για σένα το “να είσαι παιδί του ΟΦΗ”;

«Είναι κάτι διαφορετικό. Στην αρχή, να πω την αλήθεια, μου είχε περάσει πολλές φορές από το μυαλό ότι είμαι αρκετά χρόνια εδώ. Δεν είμαι από το Ηράκλειο – είμαι από το Ρέθυμνο.

Παρακολουθούσα μπάλα, έβλεπα ματς από το ελληνικό πρωτάθλημα και κάποια παιχνίδια του ΟΦΗ, αλλά δεν είχα συνδεθεί συναισθηματικά με κάποια ομάδα.

Όμως, από τότε που ήρθα στον ΟΦΗ – στα 15 μου – πιστεύω ότι έχω συνδεθεί πολύ. Ουσιαστικά, ο ΟΦΗ με βοήθησε να κάνω τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα. Με είδαν στο Ρέθυμνο, με έφεραν στο Ηράκλειο, και σταδιακά, από την Κ17 στην Κ19 και μετά στην πρώτη ομάδα, μεγάλωσα ποδοσφαιρικά μέσα σε αυτό το περιβάλλον».

«Δεν φεύγεις από τον στόχο σου» – Η φιλοσοφία που τον διαμορφώνει

Από τις ακαδημίες του Αστέρα Ρεθύμνου μέχρι τις συμμετοχές στην πρώτη ομάδα, τι θεωρείς ότι σε έχει διαμορφώσει περισσότερο σαν ποδοσφαιριστή;

«Πιστεύω ότι είναι η προσήλωση στην καθημερινή δουλειά. Δεν πρέπει να φεύγεις από τον στόχο σου. Πρέπει να θέτεις στόχους, να δουλεύεις για να τους πετύχεις και, όταν το καταφέρνεις, να είσαι ικανοποιημένος – αλλά όχι εφησυχασμένος. Μετά θέτεις νέους στόχους. Αυτό σε βοηθάει να ανεβάζεις την απόδοσή σου, τόσο στο γήπεδο όσο και στις προπονήσεις. Έτσι είσαι ικανοποιημένος εσύ, αλλά και η ομάδα από εσένα».

«Το πιο δύσκολο; Να βρεις θέση στο ρόστερ» – Η πρόκληση της μετάβασης

Η μετάβαση από τις ακαδημίες στην πρώτη ομάδα δεν είναι ποτέ εύκολη. Ποια ήταν για σένα η μεγαλύτερη δυσκολία που έπρεπε να ξεπεράσεις;

«Εγώ ήρθα λίγο πιο μετά από άλλα παιδιά. Δεν έμενα μόνιμα στο Ηράκλειο όταν ήμουν στην Κ17 και την Κ19, γιατί πηγαινοερχόμουν από το Ρέθυμνο. Έμεινα στο Ηράκλειο όταν υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο.

Ήταν δύσκολο, αλλά το έβλεπα σαν μια πρόκληση. Το ξεπερνούσα – κι εγώ και οι γονείς μου – με στόχο να πετύχω κάτι στο μέλλον. Δεν το ένιωθα σαν κούραση. Σκεφτόμουν πως, αν το ξεπεράσω αυτό, μπορεί να τα καταφέρω. Όμως, σίγουρα είναι διαφορετικά.

Το πιο δύσκολο πιστεύω είναι να βρεις θέση στο ρόστερ της πρώτης ομάδας. Είσαι μικρός και πρέπει να αποκτήσεις εμπειρίες. Πρέπει να μπεις στο “κλίμα” των παικτών που έχουν δέκα χρόνια εμπειρία, όχι μόνο στη Super League αλλά και σε άλλες ομάδες, για να καταλάβεις πώς λειτουργεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Γιατί όταν είσαι μικρός, μπορεί να λες “πάμε για προπόνηση, πάμε για αγώνα” και να τα βλέπεις απλά. Αλλά είναι πιο σύνθετα τα πράγματα. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος, να κάνεις τα απλά σωστά και να μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα. Δεν σημαίνει ότι επειδή πήγες από την Κ19 στην πρώτη ομάδα, είσαι έτοιμος παίκτης και μπορείς να παίξεις κατευθείαν Super League. Πρέπει να το αποδείξεις».

«Η θέση που νιώθω σαν στο σπίτι μου» – Γιατί προτιμά το “9άρι”

Έχεις παίξει τόσο ως φορ όσο και ως εξτρέμ. Πού νιώθεις ότι “πατάς” καλύτερα και γιατί;

«Τα περισσότερα χρόνια – και από τις ακαδημίες και στην πρώτη ομάδα – αγωνίζομαι ως επιθετικός. Αυτή η θέση είναι που μου αρέσει περισσότερο. Μου αρέσει να κατεβαίνω πιο χαμηλά για να παίρνω μπάλες και να δημιουργώ παιχνίδι.

Λόγω της ταχύτητάς μου, πιστεύω ότι μπορώ να φεύγω στο χώρο και να ανεβάζω την ομάδα με τις κινήσεις μου μπροστά. Επίσης, βοηθάω και με την πίεση. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να αποδώσω ως εξτρέμ. Αν μου ζητηθεί από τον προπονητή να παίξω “9άρι”, εξτρέμ ή οπουδήποτε αλλού, θα το κάνω. Απλώς προσωπικά μου αρέσει πιο πολύ να αγωνίζομαι στο “9”».

«Δεν έχει σημασία να τρέχεις… αλλά να τρέχεις σωστά» – Η πρόοδος στη νοοτροπία

Σε βλέπουμε να δουλεύεις πολύ μέσα στο γήπεδο, τόσο τακτικά όσο και στο κομμάτι της έντασης. Πού θεωρείς ότι έχεις κάνει τη μεγαλύτερη πρόοδο τον τελευταίο χρόνο;

«Πιστεύω ότι έχω βελτιωθεί κυρίως στη νοοτροπία μου και στο πώς καταλαβαίνω το παιχνίδι. Δηλαδή, δεν έχει σημασία απλώς να τρέχεις παντού, αλλά να τρέχεις σωστά – πιο συγκεκριμένα. Να κάνεις κινήσεις που βοηθούν και εσένα και τους συμπαίκτες σου.

Για παράδειγμα, να ανοίξεις έναν χώρο, να κινηθείς σωστά σε μια φάση, να έχεις τακτική σκέψη. Μέσα από τον έναν χρόνο που πέρασε από την προηγούμενη προετοιμασία, νιώθω ότι ωρίμασα. Σκέφτομαι πιο λογικά και επεξεργάζομαι διαφορετικά κάθε φάση του αγώνα».

«Σήκω μικρέ» – Το ντεμπούτο-έκπληξη με τον Ατρόμητο

Θυμάσαι το ντεμπούτο σου στην πρεμιέρα με τον Ατρόμητο; Ποιες είναι οι εικόνες που σου έχουν μείνει πιο έντονα από εκείνη τη στιγμή;

«Ναι, το ντεμπούτο μου ήρθε λίγο ξαφνικά. Με είχε πάρει ο κύριος Νιόπλιας στην αποστολή, αλλά, να σας πω την αλήθεια, δεν πίστευα ότι θα παίξω. Και ξαφνικά, μου λέει “σήκω μικρέ”…

Αναστατώθηκα, λέω “τι γίνεται τώρα;” Πήγα να κάνω ζέσταμα, και τη στιγμή που μου φωνάζει “έλα στον πάγκο να αλλάξεις”, ήταν σαν να έκλεισαν τα αυτιά μου και άκουγα μόνο τον κόουτς. Τις συμβουλές που θα μου δώσει για να μπω στο ματς. Να είμαι συγκεντρωμένος και να κάνω ό,τι μου ζητήσει.

Μου έδωσε τις οδηγίες, μπήκα στο ματς. Εντάξει, είχαμε χάσει σε εκείνο το παιχνίδι, αλλά για μένα ήταν ξεχωριστό γιατί ήταν το ντεμπούτο μου. Ήμουν πολύ χαρούμενος».

«Μεγαλώσαμε μαζί, συνεχίζουμε μαζί» – Η πορεία με τον Γιάννη Αποστολάκη

Έχεις συνυπάρξει με τον Γιάννη Αποστολάκη από μικρός, και είστε και οι δύο από το Ρέθυμνο. Πώς είναι για σένα να συνεχίζετε μαζί στον ΟΦΗ;

«Με τον Γιάννη είμαστε μαζί από πολύ μικροί, και στο Ρέθυμνο. Ήμασταν συμπαίκτες σε δύο διαφορετικές ομάδες εκεί, και μετά συνεχίσαμε μαζί και στον ΟΦΗ — στην Κ17, στην Κ19 και τώρα και στην πρώτη ομάδα.

Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις δύο παιδιά από το Ρέθυμνο, από διαφορετικό νομό απ’ το Ηράκλειο, να φτάνουν μέχρι την πρώτη ομάδα και να κάνουν μαζί τα πρώτα επαγγελματικά τους βήματα. Είμαι πολύ χαρούμενος για εκείνον, που τα καταφέρνει και βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο. Και το χαίρομαι πραγματικά που συνεχίζουμε να παίζουμε μαζί στο υψηλότερο επίπεδο».

«Σήμερα θα κάνω κάτι» – Το πρώτο του γκολ με την Παναχαϊκή

Υπάρχει κάποιος αγώνας ή μία στιγμή στην πρώτη ομάδα που έχει “σκαλώσει” μέσα σου ως πιο ξεχωριστή μέχρι τώρα;

«Το πρώτο μου γκολ με την Παναχαϊκή. Εκείνη την περίοδο είχα αρκετό καιρό να παίξω, αλλά σε εκείνο το ματς ήμουν αποφασισμένος. Είχα μπει και είπα μέσα μου “δεν γίνεται, πρέπει να κάνω κάτι, να βοηθήσω”.

Είτε με ένα γκολ, είτε με μία ασίστ – ήθελα να προσφέρω. Το είχα πιστέψει από πριν ότι “σήμερα θα κάνω κάτι” και τελικά σκόραρα. Μου έχει μείνει πολύ έντονα αυτή η στιγμή».

«Ο χρόνος δεν χαρίζεται» – Το μήνυμα στα νέα παιδιά

Ο ΟΦΗ δίνει ευκαιρίες σε νέα παιδιά. Τι σημαίνει για σένα να ξέρεις ότι μπορείς να “κερδίσεις” λεπτά με τη φανέλα που αγαπάς;

«Πιστεύω πως τα νέα παιδιά δεν πρέπει να επαναπαύονται και να νομίζουν ότι ο χρόνος συμμετοχής θα τους δοθεί εύκολα. Πρέπει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι, να δίνουν το 100% σε κάθε προπόνηση και να προσπαθούν συνεχώς για το καλύτερο.

Με διάρκεια, με όρεξη, με διάθεση. Δεν πρέπει να απογοητεύονται αν κάτι δεν πάει όπως το έχουν φανταστεί. Ο στόχος τους πρέπει να είναι να βελτιώνονται καθημερινά. Αν το κάνουν αυτό σταθερά, βήμα-βήμα, τότε θα φτάσουν στον στόχο τους».

«Η χρονιά που μας έφτασε στον τελικό» – Απολογισμός και φιλοδοξίες

Πέρυσι ο ΟΦΗ μπήκε στο γκρουπ 5–8 και έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Πώς ήταν για σένα η χρονιά και ποιοι είναι οι στόχοι για τη νέα σεζόν;

«Στην αρχή της περσινής χρονιάς δεν είχα πολλές συμμετοχές, αλλά από το δεύτερο μισό και μετά άρχισα να παίζω πιο πολύ, να μπαίνω στην ομάδα και στους αγώνες.

Πετύχαμε τους στόχους που είχαμε βάλει: την είσοδο στο γκρουπ 5–8 και την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου. Η χρονιά έκλεισε θετικά, αν και υπήρχε μια πίκρα που δεν καταφέραμε να πάρουμε το Κύπελλο.

Παρ’ όλα αυτά, είμαι πολύ αισιόδοξος για τη φετινή σεζόν. Πιστεύω πολύ στον εαυτό μου και, όπως είπα και πριν, δεν θέλω να σταματήσω να δουλεύω. Θέλω να εξελίσσομαι συνεχώς, με όρεξη και διάθεση.

Γιατί αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις και το κάνεις απλώς για να το κάνεις, τότε θα το κάνεις επιπόλαια και δεν θα βγει κάτι καλό. Εγώ το αγαπάω, και πιστεύω ότι αυτή η χρονιά θα πάει καλά».

«Οι γονείς μου είναι η πυξίδα μου» – Τα πρόσωπα που τον καθοδήγησαν

Ποιο είναι το πρόσωπο που σε έχει επηρεάσει περισσότερο στην πορεία σου μέχρι σήμερα;

«Σίγουρα ο πατέρας μου και η μητέρα μου είναι πάντα δίπλα μου – και φυσικά όλη η οικογένειά μου. Κυρίως όμως οι γονείς μου. Συζητάμε συνεχώς και με βοηθούν να διαμορφώσω τη σωστή νοοτροπία.

Όταν πάω να “ξεφύγω” – όχι με αρνητικό τρόπο, αλλά όταν βρεθώ σε καταστάσεις που για μένα είναι άγνωστες ή δύσκολες, επειδή είμαι ακόμη μικρός και δεν τις έχω ξαναζήσει – με την ωριμότητά τους με καθοδηγούν και με βοηθούν να τις αντιμετωπίσω.

Επίσης, με έχουν βοηθήσει πολλοί προπονητές, τόσο στις ακαδημίες όσο και στην πρώτη ομάδα. Ξεχωρίζω τους κυρίους Καραντάθα και Συκιωτάκη, οι οποίοι είναι πάντα δίπλα μου και με στηρίζουν καθημερινά».

Το διπλό βηματάκι και η προσευχή – Το προσωπικό του τελετουργικό

Έχεις κάποιο φυλακτό ή τελετουργικό πριν από κάθε παιχνίδι;

«Ναι, όταν μπαίνω στο γήπεδο κάνω ένα διπλό βηματάκι και λέω μία προσευχή που μου έχει πει η μητέρα μου».

«Χάσαμε το λεωφορείο!» – Η αστεία πρώτη αποστολή

Μία αστεία ιστορία που έχεις ζήσει με την ομάδα;

«Ήταν στην πρώτη μου αποστολή με την πρώτη ομάδα, σε παιχνίδι με τον Ατρόμητο. Επειδή παίζαμε αργά, είχαμε πτήση την επόμενη μέρα το πρωί. Στο δωμάτιο ήμουν με τον Χρήστο Μανδά. Είχα ανέβει τότε στην πρώτη ομάδα μόλις τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Δεν ήξερα ακόμα καλά τα παιδιά και ντρεπόμουν να μιλάω στους μεγαλύτερους.

Το ξυπνητήρι είχε μπει για τις 6:00 το πρωί. Τελικά, ξυπνάω στις 6:05 γιατί με πήρε τηλέφωνο ο Γιάννης Αποστολάκης και μου λέει: “Έλα ρε, πού είσαι;”. Κοιτάω την ώρα, πετάγομαι πάνω και βλέπω πως έχουμε αργήσει. Είχαμε βάλει λάθος ξυπνητήρια και οι δυο μας.

Κατεβαίνουμε κάτω και βλέπουμε ότι το λεωφορείο της ομάδας έχει φύγει. Είχαν φύγει νωρίτερα, γιατί έπρεπε να πάνε στο αεροδρόμιο να αφήσουν τα πράγματα. Είχα συγχυστεί πάρα πολύ, γιατί ένιωθα ότι φταίω εγώ. Νόμιζα ότι μόνο εγώ έπρεπε να βάλω το ξυπνητήρι.

Τελικά, κατεβήκαμε και μας πήραν ο κύριος Βογιατζάκης και ο κύριος Πουρσανίδης με αυτοκίνητο. Είχαν συνεννοηθεί με την ομάδα και μας πήγαν στο αεροδρόμιο. Ήταν η πρώτη μου αποστολή και μου έχει μείνει. Από τότε, σε κάθε αποστολή, είμαι δέκα λεπτά νωρίτερα».

«Δέσμευση καρδιάς μέχρι το 2027» – Η σημασία της ανανέωσης

Η ανανέωσή σου μέχρι το 2027 έδειξε εμπιστοσύνη από την ομάδα. Πώς βίωσες εκείνη τη στιγμή; Νιώθεις ότι σε “δέσμευσε” περισσότερο και συναισθηματικά με τον ΟΦΗ;

«Ο ΟΦΗ μου έχει δείξει πόσο με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα και την περίοδο που είχα τον χιαστό, ανανέωσα το συμβόλαιό μου μέχρι το 2027. Αυτή τη στιγμή έχω ακόμη δύο χρόνια στην ομάδα και είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος στο πώς μπορώ να βοηθήσω.

Δεν αφήνω τα υπόλοιπα που ακούγονται να με επηρεάζουν. Δεν με απασχολούν. Το μόνο που με νοιάζει είναι το πώς θα βελτιωθώ φέτος και πώς θα παραμείνω αφοσιωμένος στην ομάδα και στους στόχους μας».

«Ευχαριστώ» στον κόσμο – Η σχέση με τους φιλάθλους του ΟΦΗ

Ένα σχόλιο για τον κόσμο του ΟΦΗ;

«Η υποστήριξη των φιλάθλων του ΟΦΗ είναι πάντα πολύ μεγάλη. Σε κάθε παιχνίδι στο “Γεντί Κουλέ” έχουμε τον κόσμο στο πλευρό μας και μας δίνει ώθηση.

Στον τελικό του Κυπέλλου, φάνηκε ξεκάθαρα η δυναμική αυτής της ομάδας και του κόσμου της. Ήταν πάρα πολλοί φίλαθλοι εκεί για να μας στηρίξουν — κάτι που δεν είναι καθόλου τυχαίο. Απέδειξαν με την παρουσία τους το πόσο αγαπούν τον ΟΦΗ.

Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι “ευχαριστώ” σε αυτόν τον κόσμο. Είναι πάντα δίπλα μας, στα μικρά και στα μεγάλα. Τον είδαμε και στην Ολλανδία, τον είδαμε και στον τελικό. Δεν δείχνουν μόνο με λόγια, αλλά κυρίως με πράξεις, πόσο κοντά είναι στην ομάδα μας».