Ο Μανώλης Σάλιακας μιλώντας στο Sport24.gr αποκάλυψε ότι η αγάπη του από το ποδόσφαιρο ξεκίνησε μέσω του πατέρα του που τον πήγαινε κάθε εβδομάδα στην Μινωική και έβλεπε τους αγώνες της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Υπομονή. Ουσιαστικό. Γένους θηλυκού. Η ικανότητα κάποιου να περιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα αποτέλεσμα ή μία εξέλιξη. Δίπλα σε αυτή τη λέξη δεν θα ήταν υπερβολή αν βάζαμε ως συνώνυμο το όνομα του Μανώλη Σάλιακα. Ο 25χρονος αμυντικός γνωρίζει πολύ καλά τη συγκεκριμένη αρετή.
Μόχθησε, αμφισβητήθηκε, έβαλε το κεφάλι κάτω και δούλεψε σκληρά. Και τώρα, ύστερα από αρκετές δυσκολίες που συνάντησε στο διάβα του, θα καταφέρει να ζήσει το όνειρο του εξωτερικού.
Από πολύ μικρός κατάφερε να ξεχωρίσει με το ταλέντο του. Στα τμήματα υποδομής του Εργοτέλη άρχισε την καριέρα του ως φορ, ενώ στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως εξτρέμ. Αλλά η ποδοσφαιρική ζωή του επιφύλασσε άλλη εξέλιξη στην πορεία.
Μεταξύ άλλων ο Μανώλης Σάλιακας ανέφερε: “Η αγάπη για το ποδόσφαιρο προέκυψε μέσω του πατέρα μου, ο οποίος αγωνιζόταν σε ερασιτεχνικό επίπεδο στον οικισμό Φορτέτσα του Ηρακλείου, από όπου και κατάγομαι. Πηγαίναμε κάθε εβδομάδα στο γήπεδο και βλέπαμε την τοπική ομάδα, τη Μινωική, οπότε ήταν λογικό να κολλήσω με το ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία.
Βέβαια, στην αρχή οι γονείς μου μας έστειλαν, μαζί με τον αδερφό μου, στο κολυμβητήριο. Σε εκείνον άρεσε, εν αντιθέσει με εμένα. Εγώ έβγαινα έξω από το κολυμβητήριο, στον περιβάλλοντα χώρο και έπαιζα ποδόσφαιρο με κάτι πορτοκάλια (σ.σ. γέλια). Από τότε κατάλαβαν πως αγαπώ πολύ το ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό το λόγο με έστειλαν στις Ακαδημίες του Εργοτέλη και έτσι έγινε η αρχή”.
Όταν πήγα στον Ρέντη, είχα πυρετό για μία εβδομάδα. Ήταν από την στεναχώρια που αποχωρίστηκα την οικογένειά μου
Για την οικογένεια του και το Ρέντη: “Τότε, θυμάμαι, πως καλούσαν στην Εθνική Κ17 τρεις παίκτες από κάθε Μικτή. Μεταξύ αυτών ήμουν κι εγώ. Προπονητής ήταν ο κ. Θόδωρος Παχατουρίδης. Μάλιστα, σε ένα παιχνίδι με την Ιταλία με ξεχώρισε ο κ. Γιώργος Κοκολάκης, ο οποίος ήταν σκάουτ στον Ολυμπιακό και εισηγήθηκε την απόκτησή μου.
Θυμάμαι πως με είχε φωνάξει ένας άνθρωπος του Εργοτέλη και με ρώτησε αν θα ήθελα να πάω στον Ολυμπιακό. Η αλήθεια είναι πως ξαφνιάστηκα. Μου φάνηκε κάπως. Μίλησα, λοιπόν, με τους γονείς μου και αποφασίσαμε πως είναι το καλύτερο βήμα για την καριέρα μου, καθώς από πολύ μικρός είχα αποφασίσει πως θέλω να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο.
Γενικά, ήμασταν τυχεροί διότι εκείνη την περίοδο ο Εργοτέλης είχε εξαιρετικές Ακαδημίες. Δουλεύαμε σωστά, οργανωμένα, είχαμε καλό κλίμα και μας δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστούμε στο υψηλότερο επίπεδο. Μην ξεχνάμε πως βγήκαν παίκτες όπως ο Ανδρέας Μπουχαλάκης και ο Μανώλης Τζανακάκης.
Για ένα νεαρό παιδί, βέβαια, δεν είναι εύκολο να αφήνει την οικογένειά του. Θυμάμαι, όταν πήγα στον Ρέντη, είχα πυρετό για μία εβδομάδα. Δεν είχα άλλα συμπτώματα, μόνο πυρετό και δεν μου έπεφτε με τίποτα. Πιστεύω πως ήταν από την στεναχώρια που αποχωρίστηκα την οικογένειά μου”.
