Η αγάπη του για τον τόπο του και η «τρέλα» του για τον αθλητισμό τον έκαναν να εμπλακεί διοικητικά με την Αυγενική αρχικά και με την Παλιανή στη συνέχεια, από πολύ μικρή ηλικία.
Ο 28 χρόνια εν ενεργεία πρόεδρος της ομάδας Δημήτρης Τυράκης, ανοίγει την καρδιά του στο Grandsport.gr όπου μιλάει για την απόφασή του να εμπλακεί διοικητικά με την ομάδα, τις όμορφες αλλά και τις άσχημες στιγμές που έχει ζήσει ως πρόεδρος, αλλά και για τον νέο τεχνικό της ομάδας Φραγκίσκο Ποτηράκη, για τον οποίο πιστεύει ότι θα τα καταφέρει εξαιρετικά εκτός από ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής.
Ο ίδιος μίλησε για την περίοδο που σκέφτηκε να αποχωρήσει από την Παλιανή αλλά οι άνθρωποι του Δ.Σ. τον στήριξαν, αλλά και στις δύσκολες στιγμές που ζούμε λόγω κορωνοϊού.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να εμπλακείς σε πρώτη φάση διοικητικά με την ομάδα της Παλιανής;
«Ξεκίνησα ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα της Αυγενική στο χωριό μου. Όταν κατάλαβα ότι δεν ήμουνα πολύ καλός, είχα το φιλότιμο να το σταματήσω μόνος μου. Επειδή όμως είμαι «τρελός» με τον αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα με το ποδόσφαιρο ήθελα να ασχοληθώ με τα διοικητικά. Ένας τότε ποδοσφαιριστής είπε μία σοφή κουβέντα. Είπε πως επειδή με γνώριζε με πρότεινε για πρόεδρο, όταν εγώ ήμουν 20 χρονών.
Εγώ δεν δέχτηκα αμέσως, ωστόσο μετά όλο το συμβούλιο το αποφάσισε και με έβγαλαν παμψηφεί. Ο άνθρωπος που με είχε προτείνει ήταν ο Σημαιουδάκης ο Μιχάλης, ο οποίος είχε δουλέψει και την ΕΠΣΗ. Αυτός ο άνθρωπος έκανε την πρόταση, οι υπόλοιποι από το Δ.Σ. παρά το γεγονός πως ήταν πιο μεγάλοι από εμένα ηλικιακά συμφωνήσανε, δέχτηκα και είμαι ακόμα…».
Πρόσφατα έκλεισες 28 χρόνια στη διοίκηση της ομάδας, ένα σχόλιο γι αυτό…
«Εγώ συγχρόνως μια εποχή ήμουν και πρόεδρος στην Αυγενική αλλά και βοηθός ταμεία στην ΑΕ Κατσαμπά, με πρόεδρο τον Νατσάκο τον Ηλία. Μία ολόκληρη ζωή, νύχτες, μέρες. Ήθελα να προσφέρω έργο στον τόπο μου αλλά κυρίως για την αγάπη μου προς τον αθλητισμό. Τώρα αν έχω προσφέρει ή όχι θα το πουν οι άλλοι και όχι εγώ. Νομίζω ότι έχω προσφέρει πάρα πολλά τώρα αυτό θα το κρίνουν άλλοι. Αλλά για να συνεχίσεις να είσαι πρόεδρος 28 χρόνια πάει να πει ότι ανταμείβεσαι».
Ποια είναι η πιο όμορφη στιγμή που έχεις ζήσει στην ομάδα όλα αυτά τα χρόνια
«Πιο όμορφη στιγμή τα πρωταθλήματα που έχουμε πάρει. Να μη σου κρύψω πως η μεγαλύτερη στιγμή που έκλαψα πάρα πολύ, όταν είχαμε πάρει το πρωτάθλημα της Γ ΕΠΣΗ στο 93΄, ενώ εμείς είχαμε κερδίσει οι Δαφνές μέσα στο Ραύκο χάνανε 2-1 στο 93΄ με πέναλτι.
Άλλη μία πολύ όμορφη στιγμή ήταν όταν ξεκινήσαμε την πρώτη χρονιά σαν Παλιανή 2008 με προπονητή τον Βαγγέλη τον Κοκκάλη που πήραμε το πρωτάθλημα με μία ήττα την τελευταία αγωνιστική που ήταν αδιάφορο και βγήκαμε δύο κατηγορίες πάνω. Δηλαδή αμέσως πήγαμε στην Α2
Παράλληλα νιώθω πολύ χαρούμενος για τις δύο αδερφοποιήσεις που έχω κάνει ως πρόεδρος με δύο ομάδες εκτός νομού. Επί τέσσερα χρόνια είχα διοργανώσει μία εκδρομή στον Άγιο Νικόλαο, όπου μαζεύαμε δώρα από εδώ στο Ηράκλειο, με χορηγούς, ρούχα ότι ήθελε ο κάθε ποδοσφαιριστής να δώσει και τα πηγαίναμε στο νοσοκομείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες του Αγίου Νικολάου. Ήταν πολύ ευχάριστη στιγμή αυτή.
Και έχουμε κάνει μία αδερφοποίηση με τους Νέους Ελούντας όπου παίξαμε φιλικό με τραπέζια και τους ευχαριστώ πάρα πολύ και αυτούς αλλά και τα Λακόνια με τους οποίους αδερφοποιηθήκαμε την επόμενη σεζόν.
Τα πρώτα δύο χρόνια δεν βρισκόταν ομάδα να παίξουμε κάποιο φιλικό, δηλαδή πηγαίναμε ως ομάδα τρώγαμε και φεύγαμε. Μετά καταφέραμε να το συνδυάσουμε ούτως ώστε όταν πηγαίναμε παίζαμε και ένα φιλικό παιχνίδι. Είναι από τις ευχάριστες στιγμές στην περίοδο που είμαι πρόεδρος».
Και αντίστοιχα η πιο άσχημη;
«Η χειρότερη στιγμή για εμένα είναι όταν είχαμε μία απώλεια ενός μικρού παιδιού που έφυγε από τη ζωή, που ήταν μέρα νύχτα στο γήπεδο, ήταν ο φίλαθλός μας σήμαινε πολλά για εμάς. Ήταν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες και απεβίωσε σε ηλικία 18 ετών.
Ενώ αγωνιστικά η χειρότερη στιγμή ήταν ο υποβιβασμός από την Α2 στην Β κατηγορία της ΕΠΣΗ».
Όλα αυτά τα χρόνια έχεις στήριξη από κάποιον;
«Και στην Αυγενική παλαιότερα είχα αξιόλογους ανθρώπους δίπλα μου, ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, αλλά πιο πολύ στην Παλιανή τα τελευταία πέντε χρόνια. Όλα τα χρόνια είχα ανθρώπους δίπλα μου αλλά κυρίως τα τελευταία χρόνια έχω πολύ αξιόλογους δίπλα μου γι αυτό και συνεχίζω να είμαι πρόεδρος, που έχουν όρεξη για δουλειά, έχουν όρεξη για τον αθλητισμό, που έχουν όρεξη να στηρίξουν τον τόπο τους».
Έχεις νιώσει ποτέ ανάγκη να αποχωρήσεις;
«Πριν πέντε χρόνια πριν έρθουν αυτοί οι άνθρωποι δίπλα μου είχα σκεφτεί να αποχωρήσω γιατί ένιωθα μόνος και πέρασε από το μυαλό μου να σταματήσω. Τα τελευταία οι άνθρωποι του συμβουλίου είναι εκείνοι που με στήριξαν και είναι δίπλα μου και με έκαναν να συνεχίσω στην προεδρία της Παλιανής».
Φέτος μετά την αποχώρηση Σταματάκη, την ομάδα ανέλαβε ο Φ. Ποτηράκης ως παίκτης και ως προπονητής.
«Αρχικά θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Τίμο το Σταματάκη γιατί για να έμεινε τόσα χρόνια πάει να πει ότι προσέφερε στην ομάδα και γι αυτό τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για ότι έκανε. Τώρα για τον Φραγκίσκο τον γνωρίζουμε σαν ποδοσφαιριστή, δεν είναι ανάγκη να πούμε ποιος είναι και τι έχει πετύχει. Είναι τιμή μας που τον έχουμε στην ομάδα μας, σαν ποδοσφαιριστή. Όταν ακούσαμε πως θέλει να ασχοληθεί με την προπονητική η πρώτη μας σκέψη ήταν, επειδή είναι και παιδί από τον τόπο μας, να έρθουμε σε επαφή να μας βοηθήσει και να τον βοηθήσουμε και εμείς στην προπονητική του καριέρα που αρχίζει.
Είχαμε μία επαφή τα βρήκαμε να αναλάβει αλλά και να είναι στην ομάδα σαν ποδοσφαιριστή, επειδή έχει και αυτός τρέλα, νιώθει ότι μπορεί ακόμα και από ότι βλέπετε όλοι σας μπορεί πάρα πολύ καλά και όχι μόνο για φέτος αλλά έτσι όπως διατηρείται θα μπορεί ακόμα και για πέντε χρόνια ακόμα.
Τον Φραγκίσκο τον ξέρουμε σαν ποδοσφαιριστή, σαν προπονητή δεν τον ξέρουμε ακόμα, τον μαθαίνουμε σιγά σιγά, αλλά εγώ με την εμπειρία μου τόσα χρόνια, που έχω συνεργαστεί με αρκετούς προπονητές νιώθω ότι το έχει.
Νομίζω ότι είναι σε αρκετά καλό δρόμο. Βλέπω ότι υπάρχει σεβασμός μέσα στα αποδυτήρια, ότι το επίπεδο της ομάδας έχει αλλάξει και όλα αυτά είναι συν για τον Φραγκίσκο. Νομίζω ότι ποδοσφαιριστής ήταν νούμερο 10 προπονητής θα είναι νούμερο 20».
Έθεσες ως στόχο την άνοδο από την αρχή της σεζόν. Πες μου ένα σχόλιο για τους στόχους της φετινής σεζόν.
«Στόχος από την αρχή ήταν να πάρουμε το πρωτάθλημα. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές δικοί μας παίζουν πολλά χρόνια στο Β Τοπικό και για να πετύχουμε έπρεπε να πάρουμε κάποια παιδιά. Δηλαδή με τρεις καλές μεταγραφές συν τον Ποτηράκη τέσσερις και να αξιοποιήσουμε τα δικά μας παιδιά για να παίξουμε σε μία κατηγορία παραπάνω για να αξιοποιηθούν εκεί. Η Α2 για εμένα είναι μία τέλεια κατηγορία για εμάς, αν και φέτος δεν μου αρέσει αλλά ευελπιστώ του χρόνου να αλλάξουν τα πράγμα, αλλά είναι μία κατηγορία που μας αρέσει, πιο πολύ από όλα για τα δικά μας παιδιά να ανεβούν επίπεδο γιατί αξίζουν να ανεβούν ένα επίπεδο παραπάνω».
Πόσο δύσκολο πιστεύεις πως θα είναι για τις ομάδες να ανταπεξέλθουν στην δύσκολη αυτή κατάσταση με τον κορωνοϊό;
«Για εμάς είναι πάρα πολύ δύσκολο, γιατί όλα αυτά τα χρόνια πηγαίναμε και βρίσκαμε ένα δύο χορηγούς για να βγάλουμε τη χρονιά. Φέτος πως θα πάμε να ζητήσουμε και τι να πούμε. Φέτος μπορεί να μην βγάλουμε ούτε ημερολόγια. Τέτοια είναι η κατάσταση, που είχαμε ένα μικρό εισόδικα από εκεί. Η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη για εμάς τους παράγοντες.
Τώρα αγωνιστικά δεν είμαι ο κατάλληλος να κρίνω, αυτά τα κρίνουν οι προπονητές, αλλά νομίζω ότι και για τους παίκτες είναι καταστροφή. Ξανά από την αρχή, κάνανε δύο μήνες προετοιμασία παίξανε τρεις αγώνες, σταματήσανε, θα είναι πολύ δύσκολο και για τους ποδοσφαιριστές».
Είσαι 28 χρόνια πρόεδρος, πόσο δύσκολο είναι για σένα και πιστεύεις ότι όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται ακόμα δυσκολότερο;
«Είναι πάρα πολύ δύσκολο, γιατί 28 χρόνια να πηγαίνεις και να ψάχνεις χορηγίες για να βγάζει η ομάδα τη χρονιά αρχίζεις και ντρέπεσαι από ένα σημείο και μετά. Βλέπουμε τα πράγματα πως είναι και είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πιστεύω ότι όσοι ασχολούμαστε με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είμαστε ήρωες. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα παράγοντες που είναι «τρελοί» για το άθλημα και το κρατάνε ζωντανό.
Βλέπω βέβαια και παράγοντες που έρχονται για ένα-δύο χρόνια και φεύγουνε, ομάδες που κάνουν μια δύο καλές χρονιές και μετά πέφτουν. Εμείς έχουμε κατορθώσει σαν Παλιανή και από το 2008 έχουμε καταφέρει να έχουμε μονιάσει τέσσερα χωριά εκεί. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλη ένωση με τέσσερα χωριά που να έχει μείνει ενωμένη τόσα χρόνια. Νομίζω αυτό που έχω καταφέρει με πολύ κόπο και πολύ ιδρώτα είναι εξ αιτίας των ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα μου που έχουν πολύ όρεξη γι αυτό που κάνουν».
Google News
Facebook
Instagram
Twitter