Το απόγευμα της Κυριακής στο 1-1 της Κορίνθου με τον Πανθουριακό δεν ήταν απλά ένα παιχνίδι Γ’ Εθνικής. Ήταν η στιγμή που η ίδια η ζωή «χαμογέλασε» ξανά σε έναν άνθρωπο που πάλεψε όσο λίγοι με τον πόνο, την απογοήτευση και το αβέβαιο αύριο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ο Βασίλης Σηφάκης, ύστερα από πέντε (!) χειρουργεία τα τελευταία τρία χρόνια και δύο χρόνια μακριά από το ποδόσφαιρο, φόρεσε ξανά γάντια και μπήκε κάτω από τα δοκάρια, γράφοντας το δικό του προσωπικό έπος.
Η 26η Νοεμβρίου 2023 είχε στιγματίσει την καριέρα του. Τότε, ως τερματοφύλακας του Διαγόρα, δανεικός από τον ΟΦΗ, τραυματίστηκε σοβαρά. Η διάγνωση ήταν σκληρή και τα χρόνια που ακολούθησαν ακόμη σκληρότερα. Τέσσερα χειρουργεία σε δύο χρόνια, πέντε συνολικά σε τρία, ατελείωτες ώρες αποκατάστασης, πόνος, αμφιβολία, στιγμές που όλα έμοιαζαν χαμένα. Κι όμως, εκείνος δεν τα παράτησε.
Το καλοκαίρι έφυγε από τον ΟΦΗ και βρήκε μια νέα «οικογένεια» στην Κόρινθο. Οι άνθρωποι της ομάδας τον πίστεψαν, του έδωσαν ξανά την ευκαιρία να αισθανθεί αυτό που του έλειπε περισσότερο: ποδοσφαιριστής. Και σήμερα, στο πρώτο του επίσημο ματς μετά από σχεδόν δύο χρόνια, το χαμόγελό του, η συγκίνηση και τα δάκρυα στα μάτια όσων τον γνωρίζουν, ήταν η μεγαλύτερη νίκη.
Ο ίδιος, με μια ανάρτηση που ραγίζει καρδιές, αποτύπωσε με λέξεις όλο το ταξίδι του. «Μετά από δύο ολόκληρα χρόνια αποχής, μετά από τέσσερα χειρουργεία σε δύο χρόνια και πέντε στο σύνολο, εκεί που όλα έδειχναν ότι έχουν τελειώσει, τώρα ξανά ξεκινάνε. Μπορεί όχι σε επαγγελματική κατηγορία, μπορεί ποτέ ξανά γενικά… αλλά όποιος έχει ζήσει στον βυθό για πολύ καιρό εκτιμάει το ταξίδι στην επιφάνεια έστω και για λίγο».
Με ειλικρίνεια, με δάκρυ και με ψυχή, ο Σηφάκης μίλησε για το μόνο που ξέρει: ότι δεν τα παράτησε ποτέ. «Δεν ξέρω αν ήμουν, αν είμαι ή αν θα γίνω καλός τερματοφύλακας. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έπαψα να προσπαθώ και να ελπίζω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους της ομάδας που ήταν οι μοναδικοί που πίστεψαν σε μένα».
Η επιστροφή του δεν είναι απλά ένα ποδοσφαιρικό γεγονός. Είναι μάθημα ζωής για το πείσμα, την πίστη και την ελπίδα. Ο ίδιος αφιέρωσε τη στιγμή σε όλους όσοι στάθηκαν δίπλα του, αλλά και σε εκείνους που δεν άντεξαν να συνεχίσουν το δικό τους ταξίδι.
Η εικόνα του ξανά στο γήπεδο, κάτω από τα δοκάρια, θα μείνει ως υπενθύμιση ότι το ποδόσφαιρο, όπως και η ζωή, δεν είναι μόνο νίκες και ήττες, αλλά και οι μάχες που δίνεις όταν όλοι σε θεωρούν χαμένο. Και ο Βασίλης Σηφάκης κέρδισε τη δική του μεγαλύτερη νίκη.
