Αν. Κουτσάκης: «Το ήθος, οι αρχές και οι αξίες μου, δεν μου επιτρέπουν να συνεχίσω…»

Με μία μακροσκελή δήλωση του στο 𝐆𝐑𝐀𝐍𝐃𝐒𝐏𝐎𝐑𝐓 ο Ανδρέας Κουτσάκης εξηγεί τους λόγους για τους οποίους αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία της Θερίσσου.

Ο έμπειρος τεχνικός αναφέρει στη δήλωση του πως οι ηθικές του αξίες δεν τον αφήνουν να συνεχίσει στον σύλλογο, καθώς όπως τονίζει, ενημερώθηκε πριν από λίγες ημέρες πως δεν θα έχει έναν ποδοσφαιριστή του διαθέσιμο, καθώς έτσι συμφωνήθηκε από «κάποιους».

Ο ίδιος δηλώνει θιγμένος από ότι συνέβει, ενώ αναφέρει πως αποχωρεί, με θλίψη, απογοήτευση, αλλά ψηλά το κεφάλι.

Αναλυτικά: «Το τι συνέβει την τελευταία εβδομάδα, και παραμονές ενός εξαιρετικά δύσκολου και σημαντικού παιχνιδιού, αδυνατεί να το συλλάβει ο νους, κάθε υγιούς σκεπτόμενου ανθρώπου γύρω από το άθλημα. Ήμουν στο δρόμο για το γήπεδο, όταν έμαθα ότι τελικά, δεν θα έχω διαθέσιμο βασικό ποδοσφαιριστή μου, απλά και μόνο επειδή αυτό είχε συμφωνηθεί από κάποιους με πρόφαση την ασφάλεια του…

Έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος ήταν κανονικά διαθέσιμος, δεν ήταν τιμωρημένος, δεν ήταν τραυματίας και με τον οποίον εγώ δούλευα το πλάνο μου, υπολογίζοντας τον κανονικά. Θεωρώ απλά άσκοπο να είμαι εγώ αυτός που θα αναφέρει δημόσια, πράγματα, καταστάσεις ή ονόματα… Πραγματικά δεν βρίσκω κανέναν λόγο, εγώ προπονητής είμαι, όχι παράγοντας. Δυστυχώς όμως για κάποιους “κύριους”, το ποδοσφαιρικό Ηράκλειο είναι μικρό, και ότι γίνεται ακούγεται… Και όλοι κρινόμαστε…

Δεν είμαι ο τύπος του ανθρώπου που αφήνει κάτι στην μέση, και η μέχρι τώρα πορεία μου το έχει δείξει αυτό. Πάντα ολοκλήρωσα ότι ξεκίνησα, ποτέ δεν παραιτήθηκα, ποτέ δεν απολύθηκα. Όλοι οι άνθρωποι όμως έχουν και τις κόκκινες γραμμές τους, και οι δικές μου ποδοπατήθηκαν. Νιώθω θιγμένος, όχι απλά σαν προπονητής, αλλά και σαν άνθρωπος, και έτσι αποχωρώ… Δεν είναι η απόφαση ενός εγωιστή, είναι η απόφαση ενός ανθρώπου με αυτοσεβασμό… Το ήθος, οι αρχές και οι αξίες μου, δεν μου επιτρέπουν να συνεχίσω…

Εμείς, μια ομάδα από το μηδέν ήμασταν, που πέρυσι καν δεν αγωνίστηκε, και φτάσαμε να πρωταγωνιστούμε. Κρίμα, όχι για την δική μου προσπάθεια, αλλά για την προσπάθεια των παιδιών, που μήνες τώρα παλεύουν να ανεβάσουν την ομάδα αυτή ψηλά… Κάποτε ήμουν παίκτης αυτής της ομάδας, πλέον και προπονητής της…Ήταν τιμή μου, και τα δύο… Αποχωρώ με θλίψη, με απογοήτευση, αλλά και με ψηλά το κεφάλι…