Όταν ήταν 14 ετών, έκανε καθημερινά 130 χιλιόμετρα για να προπονηθεί στο ΒΑΚ, ενώ στα 15 του, έφυγε από το Τυμπάκι, τον τόπο καταγωγής του, για να αγωνιστεί στην Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του ΠΑΟΚ, αφήνοντας πίσω του, την οικογένειά του, τους φίλους του και κυρίως… την παιδική ηλικία του, με τον ίδιο να ωριμάζει τόσο σαν άνθρωπος αλλά και ως ποδοσφαιριστής στη συμπρωτεύουσα, όπως άλλωστε εξομολογείται και ο ίδιος.
Ο λόγος για τον Τίτο Κουτεντάκη, το 3ο -χρονικά- μεταγραφικό απόκτημα του ΟΦΗ κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου, με τον ΟΦΗ να ενισχύει το κρητικό στοιχείο, επαναφέροντας στην ομάδα έναν ποδοσφαιριστή στην ιδανικότερη ηλικία αλλά πέραν αυτού, ένα ποδοσφαιριστή με όνειρα και φιλοδοξίες, όνειρα σχετιζόμενα με τα «ασπρόμαυρα» και το «Γεντί Κουλέ».
Ποιος είναι όμως ο Τίτος Κουτεντάκης; Ο Τίτος Κουτεντάκης είναι γεννημένος στις 22/08/2003 στο Τυμπάκι, απ’ όπου ξεκίνησε και την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο, αγωνιζόμενος στην ακαδημία του Αθλητικού Ομίλου Τυμπακίου, πριν κληθεί να γίνει μέλος των τμημάτων υποδομής του ΟΦΗ, αγωνιζόμενος κυρίως στον ΟΦΗ ’94.
Ως ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ, φορώντας τα «ασπρόμαυρα», ήταν και μέλος των Μικτών ομάδων της ΕΠΣ Ηρακλείου, έχοντας δύο παρουσίες σε τελικούς τόσο σε επίπεδο Παίδων (2017) όσο και Νέων (2018).
Οι εμφανίσεις του με τις Μικτές ομάδες, αποτέλεσαν και το «εισιτήριο» για την μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ, μία ομάδα, που τα τελευταία χρόνια, επενδύει σημαντικά στα τμήματα υποδομής. Το καλοκαίρι του 2018, ο Τίτος Κουτεντάκης, έγινε μέλος της Κ17 του ΠΑΟΚ, φτάνοντας μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης, χωρίς επιτυχία, κάτι που κατάφερε ένα χρόνο αργότερα. Η χρονιά αυτή, ήταν «ονειρική» για τον Μεσαρίτη ποδοσφαιριστή, καθώς ήρθε και η κλήση του στην Εθνική Παίδων, εκπροσωπώντας επάξια το Κρητικό ποδόσφαιρο.
Ακολούθησε η Κ19, με την οποία επίσης κατέκτησε το πρωτάθλημα Super League U19, αλλά και η μετακίνησή του στον ΠΑΟΚ Β’ και τον Μακεδονικό με τους οποίους έκανε τα πρώτα του βήματα, στο επαγγελματικό -πλέον- ποδόσφαιρο. Πριν από μερικές εβδομάδες, άφησε πίσω του τη ζωή στη Θεσσαλονίκη, για να επιστρέψει στη Κρήτη, στον αγαπημένο του ΟΦΗ, μία ομάδα την φανέλα της οποίας έχει φορέσει σε μικρότερη ηλικία και πλέον ο ίδιος, θα κυνηγήσει το μεγάλο του όνειρο, να αγωνιστεί με τον ΟΦΗ στο «Γεντί Κουλέ» και να σκοράρει, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε…
Ο Τίτος Κουτεντάκης, σε μία αποκλειστική-αποκαλυπτική συνέντευξη από το Όοστερμπεκ της Ολλανδίας, μίλησε στο ????????????????????????????????????????, ξετυλίγοντας το «κουβάρι» της ιστορίας…
«Ο ΟΦΗ ΜΕ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ»
Τίτο, μίλησέ μας για την επιστροφή σου στον ΟΦΗ: «ήταν μία εύκολη απόφαση, διότι θα είμαι δίπλα στην οικογένεια μού, που πάντα με στηρίζει. Είχα πρόταση και τον Ιανουάριο για να επιστρέψω στον ΟΦΗ, αλλά τότε δεν ήμουν ελεύθερος και δεν μπορούσε να υλοποιηθεί η μετακίνησή μου. Ένιωσα πολύ καλά που γύρισα στην ομάδα, είναι η ομάδα της Κρήτης, έπαιζα μικρός στην ομάδα και ξέρω που έχω έρθει».
Βρίσκεσαι στην Ολλανδία και ακολουθείς το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, μίλησέ μας γι’ αυτήν την εμπειρία και την δουλειά που κάνετε καθημερινά: «κάνουμε κάθε μέρα διπλές προπονήσεις, δύσκολες προπονήσεις, με μεγαλύτερη ένταση απ’ ότι είχα συνηθίσει εγώ μέχρι τώρα, εντάξει είναι λογικό και δόξα τω Θεώ, όλα πηγαίνουν καλά».
Μίλησέ μας για το κλίμα που έχεις συναντήσει στον ΟΦΗ: «το κλίμα είναι εξαιρετικό, όλοι λειτουργούν σαν μία οικογένεια. Όλα τα παιδιά είναι εξαιρετικά. Εμένα με αγκάλιασαν από τη πρώτη ημέρα και με έκαναν να νιώσω σαν να είμαι μέλος της ομάδας πολλά χρόνια».
Έχεις «κολλήσει» με κάποιους στην ομάδα, που να έχετε δεθεί περισσότερο;
«Ναι, στην αρχή κολλήσαμε περισσότερο με τους «μικρούς» Θεοδοσουλάκη-Αποστολάκη, αλλά καθημερινά συνομιλώ με όλα τα παιδιά, κυρίως τους Έλληνες».
«ΤΙ ΞΕΧΩΡΙΖΩ ΣΕ ΜΕΓΙΑΔΟ-ΝΕΙΡΑ»
Υπάρχει παίκτης στον ΟΦΗ που τον θεωρείς «πρότυπο»;
«Ο Νέιρα μου αρέσει πολύ, έχει εξαιρετική ποιότητα αλλά και ο Μεγιάδο, παρ’ ότι μιλάμε για δύο παίκτες με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο Μεγιάδο είναι το άλλο άκρο, aggressive και μου αρέσει το πάθος που βγάζει στο γήπεδο».
Για το πρώτο φιλικό με την Χέρενφειν: «παίξαμε με μία ομάδα που έχει ξεκινήσει τέσσερις εβδομάδες νωρίτερα από εμάς τη προετοιμασία της. Θέλουμε δουλειά, προφανώς και θέλουμε δουλειά, αλλά κατά διαστήματα, δείξαμε θετικά πράγματα. Έχουμε καλές μονάδες και καλό σύνολο. Κρατάω τη προσπάθεια, το πάθος και τον τρόπο που προσπαθούσαμε να διατηρήσουμε τη κατοχή».
«ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΝΤΑΜΠΡΑΟΥΣΚΑΣ ΑΝ ΕΙΣΑΙ 17 Ή 35 ΧΡΟΝΩΝ, ΘΑ ΠΑΙΞΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ»
Τι «μήνυμα» θα ήθελες να στείλεις στον κόσμο του ΟΦΗ: «Όλοι στην ομάδα, θέλουμε στο τέλος της χρονιάς να τερματίσουμε στην πρώτη εξάδα, για εμάς, για την ομάδα αλλά και για τον κόσμο μας που πάντα στηρίζει την ομάδα».
Μίλησε μας για τον Βάλντας Νταμπράουσκας, πως είναι η επαφή μαζί του;
«Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος πρώτα απ’ όλα. Πολύ καλός προπονητής, δείχνει σεβασμό σε όλους τους ποδοσφαιριστές ανεξαρτήτως ηλικίας. Έχει δείξει πως δεν θα δει έναν άνθρωπο βάσει της ηλικίας του, εάν είναι 17 ή 35 ετών, αλλά θα παίξει αυτός που αξίζει να παίξει».
Πριν την μεταγραφή σου στον ΟΦΗ, συνομίλησες μαζί του;
«Ναι, είχα μιλήσει τόσο εγώ, όσο και ο εκπρόσωπός μου. Είχε θετική άποψη και μου το είχε μεταφέρει αυτό. Μου άρεσε ο τρόπος που σκέφτεται και αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο».
«ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΩ ΣΤΟ «ΓΕΝΤΙ ΚΟΥΛΕ» ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΟΡΑΡΩ»
Αγωνιζόμενος μικρός τόσο στον ΟΦΗ ’94, όσο και στην ακαδημία της ομάδας, ήταν ένα όνειρο που είχες από μικρός να φορέσεις τη φανέλα της ομάδας;
«Ήταν ένα όνειρο που το είχα από παιδί, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Τ’ όνειρο που δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι τώρα είναι να αγωνιστώ στο «Γεντί Κουλέ» και να σκοράρω και να δώσω χαρά στον κόσμο της ομάδας».
Σε μικρότερη ηλικία, για να παίξεις στον ΟΦΗ, έκανες αρκετά χιλιόμετρα και συνεχώς το δρομολόγιο Τυμπάκι-ΒΑΚ-Τυμπάκι, πως ήταν εκείνα τα χρόνια;
«έκανα τόσο εγώ, όσο και η οικογένειά μου, πολλές θυσίες. Θυμάμαι η μαμά μου, μου έφερε φαγητό στο σχολείο και έτρωγα πριν φύγω για την προπόνηση. Έφευγα με τον μπαμπά μου και κάναμε 65 χιλιόμετρα να πάμε στο γήπεδο και άλλα τόσα για να γυρίσουμε για την προπόνηση, καθημερινά. Πολύ κούραση, πολλές θυσίες, αλλά όχι μόνο από εμένα, αλλά και από την οικογένειά μου. Φεύγαμε στις 14:00 μετά το σχολείο και γυρνούσα 20:00 και 21:00 το βράδυ. Μετά έπρεπε να φάω, να διαβάσω και είχα και τη μητέρα μου που είναι καθηγήτρια και με πίεζε να διαβάζω. Μετά τη προπόνηση και τη κούραση που είχα, έβγαζα γκρίνια. Σαν οικογένεια, έχουν κάνει πολλές θυσίες για ‘μένα. Στόχος μου είναι να παίξω ποδόσφαιρο για να δικαιώσω πρωτίστως εμένα, αλλά και την οικογένεια μού για ότι μου έχει προσφέρει».
«ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΩ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ»
Ποιοι είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι σου: «τ’ όνειρό μου είναι να παίξω στην Εθνική Ανδρών και να μπορώ να εξελιχθώ και να αγωνιστώ στο εξωτερικό. Πρωτίστως όμως να βοηθήσω τον ΟΦΗ και μέσω του ΟΦΗ να εξελιχθώ ποδοσφαιρικά και να πετύχω τους στόχους μου».
Έχοντας αγωνιστεί στην Εθνική Ελπίδων, μίλησέ μας για την εμπειρία σου φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο: «όταν αγωνίζεσαι με το εθνόσημο είναι ένα απίστευτο συναίσθημα. Όταν ακούς τον Εθνικό Ύμνο, όταν το ζεις από μέσα, έχεις το χέρι στη καρδιά και ακούς τον εθνικό ύμνο, είναι κάτι απίστευτο που εύχομαι να μπορέσει να το ζήσει ο κάθε αθλητής. Παίζεις για τη χώρα σου, παίζεις για την οικογένειά σου, παίζεις για όλους. Είναι απίστευτο συναίσθημα».
Είναι πρόκληση για εσένα, μία κλήση στην Εθνική ως ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ;
«Ναι, είναι ένας από τους στόχους μου, να επιστρέψω στην Εθνική και να εκπροσωπήσω τον ΟΦΗ στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα».
«ΩΡΙΜΑΣΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΑΟΚ»
ΠΑΟΚ, μία ομάδα στην οποία πήγες σε ηλικία 15 ετών, πως ένιωσες τότε και πως ήταν τα πρώτα χρόνια στη Θεσσαλονίκη: «ήταν ένα δύσκολο βήμα για μένα και την οικογένειά μου, γιατί ήμουν 15 χρονών παιδί και έφυγα από το Τυμπάκι, για να πάω στη Θεσσαλονίκη. Δύσκολο βήμα, αλλά εύκολη απόφαση. Τ’ όνειρό μου άλλωστε είναι να παίξω ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο, οπότε επικεντρώθηκα σε αυτό και κυνηγούσα τη διάκριση. Ήταν ένα τρομερό συναίσθημα για μένα, κυρίως τα πρώτα χρόνια και ειδικά παιχνίδια του ΠΑΟΚ μέσα στη Τούμπα, που τα έζησα, ακόμα και εάν δεν αγωνίστηκα».
Για τις στιγμές που έχεις ζήσει στον ΠΑΟΚ, στα τμήματα υποδομής και τι θυμάσαι από αυτές: «θυμάμαι αξέχαστα τελικό του πρωταθλήματος Κ17, όπου αντιμετωπίζαμε τον Ολυμπιακό. Από το 15ο λεπτό έπαιζα με θλάση και άντεξα μέχρι το ημίχρονο της παράτασης. Πήγαμε 3-3 στη κανονική διάρκεια και κερδίσαμε στα πέναλτι. Είναι στιγμές που τις θυμάσαι πάντα».
Θεωρείς ότι ο ΠΑΟΚ σε βοήθησε να ωριμάσεις ποδοσφαιρικά;
«Ναι, σίγουρα ωρίμασα ποδοσφαιρικά. Έμαθα πολλά πράγματα στον ΠΑΟΚ, περισσότερο τακτικά, έγινα καλύτερος στο τακτικό κομμάτι. Γενικά όμως ωριμάζεις, γίνεσαι άντρας. Η ακαδημία του ΠΑΟΚ δουλεύει σωστά και εγώ βοηθήθηκα από τον ΠΑΟΚ».
Δείχνεις μία προτίμηση στα «ασπρόμαυρα», ΑΟ Τυμπακίου, ΟΦΗ 94’, ΟΦΗ και ΠΑΟΚ, σημαίνει κάτι αυτό;
«μου πηγαίνουν (σ.σ. γέλια). Μου αρέσουν τα ασπρόμαυρα, μακάρι να πάω και στη Γιουβέντους που λέει ο λόγος (σ.σ. γέλια)».
«ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΑΟΤ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ»
Ξεκίνησες το ποδόσφαιρο από τις ακαδημίες του ΑΟ Τυμπακίου, τον παρακολουθείς; «ναι τον παρακολουθώ, έκανε μία μεγάλη προσπάθεια και ανέβηκε στη Γ Εθνική, όμως κάποιες συγκυρίες και κάποια άτυχα αποτελέσματα έφεραν τον υποβιβασμό. Φέτος θα προσπαθήσει μέσω της Α1 ΕΠΣΗ, όπου έχει δημιουργήσει εάν αρκετά καλό σύνολο, να επανέλθει στις εθνικές κατηγορίες και είναι κάτι που το εύχομαι».
Έχεις επαφές με ανθρώπους της ομάδας;
«Ναι έχω, κυρίως με τον Νίκο Κουρουθιανάκη, τον αρχηγό, μιλάμε κάθε μέρα, άλλωστε μου κάνει και ατομικές προπονήσεις εδώ και πολλά χρόνια. Μιλάω και με τον πρόεδρο αλλά και με τον Γρηγόρη Μαντζιώρο. Τα καλοκαίρια όλα αυτά τα χρόνια μου παραχωρούν το γήπεδο για τις προπονήσεις μου και τους ευχαριστώ».
Έχεις συναναστραφεί με αρκετούς προπονητές και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, θεωρείς κάποιον ως «μέντορά» σου;
«Με έχουν βοηθήσει αρκετοί άνθρωποι αυτά τα χρόνια, ο Χρήστος Λισγάρας στον Μακεδονικό όπου αγωνίστηκα ως δανεικός από τον ΠΑΟΚ, είναι εξαιρετικός άνθρωπος και ποδοσφαιριστής, ενώ με έχουν βοηθήσει πρώτα απ’ όλα ο Βασίλης Μήτας που με είδε να αγωνίζομαι με τις Μικτές ομάδες κόντρα στις Σέρρες και τότε εισηγήθηκε να μεταγραφώ στον ΠΑΟΚ. Με έχει βοηθήσει και ο κ. Αλεξιάδης τη πρώτη μου χρονιά στον ΠΑΟΚ αλλά και ο κ. Παπαβασιλείου που είχα προπονητή στην Κ17, με τον οποίο πανηγυρίσαμε το πρωτάθλημα».
Σ’ ένα νέο παιδί, που θα έμπαινε τώρα στον χώρο του ποδοσφαίρου, τι θα τον συμβούλευες;
«να δουλεύει καθημερινά, η δουλειά και η υπομονή είναι τα σημαντικότερα. Δεν θα του έλεγα να μην αγχώνεται, γιατί σίγουρα υπάρχει πάντα ένα άγχος, αλλά να μην δίνει ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα στις απόψεις των γύρω του».
Πως περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο;
«μου αρέσει το κολύμπι και όταν είμαι στη Κρήτη, απολαμβάνω τη θάλασσα. Παίζω videogames με τους φίλους μου και κάνω βόλτες και με την οικογένειά μου, γιατί θέλουμε να περνάμε δημιουργικό χρόνο μαζί».
