Από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να φοράει τα χρώματα των «πρασίνων» και πλέον έχει περάσει σχεδόν από όλα τα πόστα, προκειμένου να βοηθήσει με κάθε τρόπο, την ομάδα της καρδιάς του. Έχει υπάρξει ποδοσφαιριστής, έχει υπάρξει προπονητής και πλέον εκτελεί χρέη Γενικού Αρχηγού. Ο «πιστός στρατιώτης» του ΟΦΑ, Γιώργος Κυριαζής μιλάει στο Grandsport.gr σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Ο Γενικός Αρχηγός του ΟΦΑ, μίλησε για το ξεκίνημα της καριέρας του, τα ποδοσφαιρικά του χρόνια, την εμπειρία του στην προπονητική και τον Απόστολο Παπακώστα, την χρονιά που ο ΟΦΑ κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα από την Δαμάστα, την τελευταία αγωνιστική.
Παράλληλα, δεν μπορούσε να μην κάνει αναφορά στον νυν προπονητή της ομάδας, Λευτέρη Ρουσάκη και την άψογη συνεργασία που έχουν, ενώ μίλησε για το γήπεδο του Αρκαλοχωρίου το οποίο χαρακτήρισε «στολίδι», αλλά και για τις Ακαδημίες οι οποίες κάθε χρόνο έχουν ανοδική πορεία.
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον ΟΦΑ;
«Με τον ΟΦΑ ξεκίνησα να ασχολούμαι από παιδί 7-8 χρονών, πήγα στην Ακαδημία και μετά συνέχισα στην αντρική ομάδα».
Πως ήταν τα χρόνια στην μεγάλη ομάδα;
«Στην μεγάλη αγωνίστηκα 7-8 χρόνια, μετά λόγω ενός τραυματισμού δεν κατάφερα να συνεχίσω να αγωνίζομαι και δέχτηκα πρόταση από τον Απόστολο Παπακώστα, τότε προπονητή στην ομάδα, να βοηθήσω, να γίνω βοηθός του ουσιαστικά. Δέχτηκα με χαρά, με έβαλε στην προπονητική, μετά πήγα στην σχολή UEFA C, έβγαλα δίπλωμα, δεν την έχω συνεχίσει βέβαια λόγω χρόνου, ίσως κάποια στιγμή όμως να το κάνω.
Πριν δύο χρόνια, δέχτηκα μία πρόταση από το Συμβούλιο, ώστε να εισχωρήσω σε αυτό και την δέχτηκα φυσικά, καθώς όλα τα παιδιά είναι φίλοι μου, μεγαλώσαμε μαζί, είμαστε μία παρέα».
Στο παρελθόν ήσουν προπονητής στην ομάδα του ΟΦΑ, μίλησε μου για την εμπειρία σου;
«Ως προπονητής είναι αρκετά ψυχοφθόρο και πολύ δύσκολο να είσαι προπονητή στην ομάδα του χωριού σου. Παραπάνω κριτική, ορισμένα άτομα είναι από εδώ και τους γνωρίζεις, τους βλέπεις καθημερινά, κάποιοι ήταν μεγαλύτεροι μου, ήταν δύσκολη η αρχή, με βοήθησαν πολύ τα παιδιά. Την πρώτη χρονιά παίξαμε στην Α1 ΕΠΣΗ, δύσκολη κατάσταση, όλες οι μεταγραφές είχαν φύγει, είχαν μείνει μόνο 2-3 από αυτές. Καταφέραμε να παίξουμε με τα παιδιά μόνο από το χωριό. Υποβιβαστήκαμε στην Α2 κατηγορία από την Φαιστό, μετά παίξαμε Α2, χάσαμε την άνοδο στις λεπτομέρειες, πάλι σε ένα παιχνίδι, για την ακρίβεια, σε εκείνο το παιχνίδι, κοιμήθηκα την προηγούμενη μέρα με άλλη ενδεκάδα και ξύπνησα την επόμενη και δεν είχα αμυντικούς, λόγω τραυματισμών, λόγω υποχρεώσεων…
Την επόμενη χρονιά βάλαμε στόχο την άνοδο, αρχίσαμε καλά, στη συνέχεια είχαμε κάποια «στραβοπατήματα», μετά ήρθε ο Ρουσάκης να βοηθήσει, λόγω εμπειρίας, βοήθησε πάρα πολύ και πήραμε το πρωτάθλημα και την άνοδο, απέναντι σε έναν μεγάλο αντίπαλο, την Δαμάστα, την τελευταία αγωνιστική, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά».
Θα επέστρεφες στους πάγκους είτε για τον ΟΦΑ ή είτε κάποια άλλη ομάδα;
«Στο άμεσο μέλλον, αυτή τη στιγμή όχι, όχι επειδή δεν θέλω, λόγω χρόνου και εργασίας δεν προλαβαίνω, δεν αποκλείω κάτι στο μέλλον, αν εξελιχτούν τα πράγματα και βρω κάτι που μου αρέσει, τότε ναι, είτε στον ΟΦΑ είτε σε άλλη ομάδα».
Πέρυσι η ομάδα κατάφερε να σωθεί τις τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, κάνοντας μια εξαιρετική πορεία από ένα σημείο και μετά, αν και στο τέλος δεν υποβιβάστηκε κανείς. Πιστεύατε πως θα καταφέρνατε να σωθείτε;
«Θεωρώ πως ναι, γιατί αν δεν το πιστεύαμε δεν θα είχαμε ενισχύσει την ομάδα, ούτε τον Ιανουάριο, ούτε θα είχαμε πίστη στους ποδοσφαιριστές μας, ούτε θα είχαμε στηρίξει τον Λευτέρη ως προπονητή, βάσει αποτελεσμάτων. Μείναμε κοντά τους, είπαμε θα το παλέψουμε, προσπαθήσαμε πάρα πολύ, θεωρώ με μικρό μπάτζετ σε σχέση με άλλες ομάδες να μείνουμε και τελικά τα καταφέραμε την προτελευταία αγωνιστική».
Ποιος είναι ο στόχος σας την φετινή σεζόν;
«Στόχος μας είναι μετά την περυσινή χρονιά, μετά τον άθλο να σωθούμε με σημαντικές νίκες, με τρομερό ντεμαράζ, να διατηρήσουμε την ομάδα που είχαμε πέρυσι, να κάνουμε μερικές προσθήκες που θα μας ανεβάσουν και στόχος είναι να είμαστε μέσα στην 8αδα, πρώτα η παραμονή και στη συνέχεια όσο καλύτερα μπορούμε. Βέβαια με όσα συμβαίνουν, υπήρχε μία αυτοσυγκράτηση στους στόχους και αν θα γίνει πρωτάθλημα και αν θα παίξουμε ποδόσφαιρο, τώρα θα δείξει, πιστεύω πως πολύ δύσκολα θα συνεχιστεί το πρωτάθλημα φέτος. Σε όλους έχει λείψει αυτό το Σάββατο και η Κυριακή που είχε αγώνες, η προετοιμασία, οι ποδοσφαιριστές να μπουν στο γήπεδο, να παίξουν, προέχει όμως η υγεία και πρέπει να ακούμε τους ειδικούς, αυτοί ξέρουν πολλά περισσότερα».
Κάνε μου ένα σχόλιο για τον Λευτέρη Ρουσάκη…
«Έχω υπάρξει σε όλες τις θέσεις μαζί του, τον είχα παίκτης, είμαι παράγοντας τώρα και είναι προπονητής, για μένα προπονητικά είναι πολύ καλός, θα το δείξει και το μέλλον, που θεωρώ θα πάει σε ομάδα μεγαλύτερων κατηγοριών, έχει τις εμπειρίες, υπήρξε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και έχει τις εικόνες, που θα μπορούσε να προπονήσει μεγαλύτερες ομάδες. Έχει το δέσιμο με το χωριό και ως παίκτης και ως προπονητής και στις Ακαδημίες και τον ευχαριστούμε για ότι έχει προσφέρει στην ομάδα μας».
Το γήπεδο του ΟΦΑ, ένα από τα πιο σύγχρονα στο τοπικό ποδόσφαιρο του Ηρακλείου, κάνατε μεγάλη προσπάθεια για να φτιαχτεί, πως νιώθετε με το αποτέλεσμα, άξιζε τον κόπο και τις προσπάθειες που καταβάλατε όλοι;
«Επειδή έχω ζήσει και το παλιό γήπεδο της ομάδας, μέσα στο Αρκαλοχώρι, ήμουν νεαρός τότε, όταν χαλάστηκε ήμουν 0-10 χρονών, θυμάμαι όμως όταν πήγαινα μικρός, ήταν ένα από τα πιο μεγάλα στο τοπικό και έχω ζήσει όλες τις φάσεις, μετά που πήγαμε στο Θραψανό. Θεωρώ 20 χρόνια χωρίς γήπεδο ήταν πάρα πολλά για τον ΟΦΑ. Πολεμήσαμε να φτιαχτεί, γιατί το αξίζαμε και γενικότερα ως Αρκαλοχώρι και ως ΟΦΑ, θεωρώ ότι είναι ένα στολίδι και όταν ολοκληρωθεί με το καλό, να μπει ο τάπητας για τον στίβο, θα είναι ένα ακόμη καλύτερο στολίδι».
Η ακαδημία του ΟΦΑ είναι μία από τις μεγαλύτερες στο Ηράκλειο και πάει από το καλό στο καλύτερο κάθε χρόνο, κάντε μας ένα σχόλιο για αυτή την προσπάθεια που γίνεται…
«Η Ακαδημία ειδικά τα τελευταία 5-6 χρόνια, έχει μεγαλώσει πάρα πολύ, έχουμε γύρω στα 100-120 παιδιά, έξι ηλικιακές κατηγορίες, κατεβάζουμε ομάδα σε όλες τις κατηγορίες της ΕΠΣΗ και των Ακαδημιών, έχει γίνει μία μεγάλη προσπάθεια, από όλη την περιοχή, από γονείς, από την ομάδα, από το Συμβούλιο με τους υπεύθυνους και γενικότερα, από τον Λευτέρη Ρουσάκη που ήταν προπονητής και ήμουν και εγώ και από τους Μανώλη Κασαπάκη και Βαγγέλη Πουλάκη, που είναι τώρα προπονητές και όσοι έχουν υπάρξει στην Ακαδημία και θεωρώ ότι προσπαθούμε κάθε χρόνο να ανεβάσουμε παίκτες στην μεγάλη ομάδα γιατί ομάδα χωρίς ακαδημία, δεν μπορεί να υπάρξει και όσα πιστεύω πως όσα χρόνια και να περάσουν, όσο διατηρείται η Ακαδημία θα διατηρεί και η ομάδα την υγεία της».
Τι είναι για σένα ο ΟΦΑ;
«Γενικότερα από μικρός είχα μία κλίση για τον αθλητισμό και ποδόσφαιρο και μπάσκετ και γενικότερα είναι κάτι μέσα μου, ένα έμφυτο χαρακτηριστικό, είναι μία μεγάλη ομάδα, ομάδα του χωριού μου, θέλω να πηγαίνει καλά, να είναι ψηλά όσο μπορεί και βοηθήσω και εγώ όσο μπορώ από όποιο πόστο και αν μου ζητηθεί. Την λατρεύω».
Google News
Facebook
Instagram
Twitter