Τους 11 από τους 12 μήνες του χρόνου, βρίσκεται στη μακρινή Γερμανία, όμως αυτό δεν του στερεί την διάθεση και τη δυνατότητα να βοηθάει την ομάδα του τόπου του και στην προκειμένη περίπτωση, την ΑΕ Κατσαμπά, την οποία χαρακτηρίζει με τον τίτλο του… γνωστού άσματος του Καζαντζίδη!
Ο λόγος για τον Κώστα Σκαφίδα, επίτιμο πρόεδρο της ΑΕ Κατσαμπά και παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της, ο οποίος μίλησε στο Grandsport.gr, σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Στην συζήτησή μας, επικεντρωθήκαμε στο… γηπεδικό πρόβλημα των «κιτρινόμαυρων» για το οποίο πήρε ξεκάθαρη θέση, τονίζοντας πως η ΑΕΚ πρέπει να φύγει από το γήπεδο του Καρτερού, ενώ δεν παραλείψαμε να τον ρωτήσουμε την άποψή του τόσο για τον νυν πρόεδρο Γιάννη Μαστροκυριακάκη, όσο και για τον επί χρόνια «ηγέτη» της ομάδας, τον Ηλία Νατσάκο!
Ο Κώστας Σκαφίδας γνωστός και ως «Τρύπας», είναι ένας άνθρωπος που τα τελευταία χρόνια, είναι ένα από τα βασικότερα «γρανάζια» στη διοικητική μηχανή της ΑΕΚ, χωρίς όμως να συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας, αποφεύγοντας τα… φλας.
Απέχοντας από τα… φώτα της δημοσιότητας, σπανίως ακούγονται οι απόψεις του, από επιλογή, αυτή τη φορά όμως… μίλησε και άφησε αιχμές για εμπόδια που συναντούν, ενώ αναφέρθηκε σε ανθρώπους που εμφανίστηκαν στον Καρτερό μόνο για να φωτογραφηθούν!
Αναλυτικά παρακάτω, όλες οι τοποθετήσεις του, για το… παρελθόν, αλλά και για το μέλλον της ΑΕΚ.
Αρχικά, να ξεκινήσουμε από τα παλαιότερα χρόνια, τότε που αγωνιζόσασταν με τη φανέλα της ΑΕ Κατσαμπά, πως ήταν εκείνα τα χρόνια το ποδόσφαιρο του Ηρακλείου;
«Νομίζω ότι δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις το πόσο όμορφα ήταν τότε, ένας που έπαιξε εκείνα τα χρόνια μπάλα δεν μπορεί με λόγια να το περιγράψει. Aς φωνάζουν ότι είχαμε ξερά γήπεδα, τρώγαμε τα πόδια μας, σίγουρα δεν είχαμε ακαδημίες, ήμασταν παιδιά της αλάνας. Το συναίσθημα, ακόμα και σήμερα, δεν μπορώ να το περιγράψω για το πόσο όμορφα ήταν, γιατί δεν είχαμε τίποτα άλλο πέραν αυτού, δεν είχαμε ούτε υπολογιστές, ούτε τάμπλετ, είχαμε μόνο την μπάλα, ζούσαμε για την μπάλα, ένα τόπι ήταν όλη μας η ζωή. Από το σχολείο, δώσε μία της τσάντας στη γωνιά και πηγαίναμε για μπάλα. Ο Κατσαμπάς είχε πέντε αλάνες, στο Βατζίκι, στο μέσα Κατσαμπά, στο βουνό από πάνω, στου Παέδρου, ακόμα και στην Καζαντζίδη που ήταν ποταμός, το καλοκαίρι που στέρευε, κάναμε γήπεδο και παίζαμε μπάλα».
Αγωνιστήκατε στην ΑΕΚατσαμπά, από την 2η μέχρι τη πρώτη ομάδα, οκτώ χρόνια ήσασταν παίκτης της, πως νιώθατε, φορώντας τη «κιτρινόμαυρη» φανέλα;
«Τότε δεν είχαμε ακαδημίες, ξεκίνησα από τα δεύτερα της ομάδας. Ένα είναι σίγουρο, την παραμονή των αγώνων δεν κοιμόμασταν, δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε από την αγωνία. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν πολλά γήπεδα, μόνο του ΟΦΗ, του Εργοτέλη, του Ηροδότου και του ΠΟΑ, έπρεπε όλες οι ομάδες να παίζουν σε τέσσερα γήπεδα, παίζαμε καμιά φορά και 11 το πρωί, τα «δεύτερα» έπαιζαν και 9 το πρωί. Δεν μπορούσες να κοιμηθείς την παραμονή του αγώνα. Ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, έχω στην μύτη μου την μυρωδιά των αποδυτηρίων».
Τι σημαίνει για εσάς η ΑΕΚατσαμπά;
«Η ζωή μου όλη, που λέει και το τραγούδι του Καζαντζίδη».
Παρ’ ότι βρισκόσαστε χιλιόμετρα μακριά, η αγάπη σας για την ομάδα, δεν έχει «σβήσει» και τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα τα τελευταία πέντε, είστε από τους ανθρώπους που συμβάλουν σημαντικά οικονομικά στην ομάδα, σας βοηθάει αυτό, έτσι ώστε να κρατήσετε δεσμούς με την πατρίδα και την περιοχή του Κατσαμπά;
«Με την πατρίδα παρ’ όλο που λείπω 37 χρόνια οι δεσμοί δεν σταματήσανε ούτε μία ώρα, απλώς το να βοηθάω την ΑΕΚ, επειδή σχεδόν όλη η οικογένεια μου έχει να κάνει με την ΑΕΚ και ο πατέρας μου έχει παίξει και εγώ έχω παίξει, νομίζω ότι με τον τρόπο αυτό, γυρίζω κάτι πίσω στο προάστιο μου. Στο προάστιο που πήγα σχολείο και έκανα φίλους, εκεί που μεγάλωσα, νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο προσφέρω και εγώ κάτι, βάζω ένα λιθαράκι στις δύσκολες εποχές που ζούμε, να μην «καταλήξει» αυτή η ομάδα. Πολλές φορές όταν αναπολώ τα χρόνια που έπαιζα μπάλα, θυμάμαι ομάδες δυνατές εκείνης της εποχής, σήμερα να μην υπάρχουν. Δεν μπορώ να φανταστώ την ΑΕΚ να μην υπάρχει αύριο. Ομάδες όπως ο Ολυμπιακός Ηρακλείου, η Θύελλα Χρυσοπηγής, ο Ηρακλής Ηρακλείου, ο Δαίδαλος, ομάδες που σήμερα δεν υπάρχουν, δεν μπορώ να φανταστώ να μην υπάρχει ΑΕΚατσαμπά».
Τα τελευταία χρόνια, έχουν μπει αρκετοί νέοι άνθρωποι στη διοίκηση της ομάδας, ποια είναι η άποψη σας γι’ αυτούς;
«Δεν θα μιλήσω για κάποιον συγκεκριμένα γιατί θα αδικήσω κάποιον άλλο. Αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι της ομάδας δεν είναι άτομα. Είναι μία παρέα στην ουσία, με τον ίδιο σκοπό. Είναι πραγματικά από τις φορές που υπάρχει μόνο το «εμείς» και όχι το «εγώ», κανένας, όλα τα παιδιά, έχουν ξεχάσει το «εγώ», υπάρχει μόνο το «εμείς» και το «ΑΕΚατσαμπά». Κανένας δεν έχει σκοπό μέσα από την ομάδα να αυτοπροβληθεί, μας ενδιαφέρει η ΑΕΚ να ακουστεί στο Ηράκλειο και όχι τα άτομα».
Είστε ικανοποιημένος από την πορεία της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια;
«Το ότι η ΑΕΚ αξίζει κάτι παραπάνω, το ξέρουμε, αλλά με τις συνθήκες και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίσαμε από τη πρώτη στιγμή, είμαι πέραν από ικανοποιημένος. Με όλες τις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίσαμε αυτά τα χρόνια. Θα ήθελα να πω εδώ ότι όταν μπήκαμε στην ομάδα, είχαμε ένα δελτίο. Πως μπορεί μία ομάδα, υποβιβασμένη να ξεκινήσει με ένα δελτίο και να βρισκόμαστε σήμερα, πέντε χρόνια μετά, να έχουμε κατά κάποιο τρόπο κάνει την ομάδα ΑΕΚατσαμπά και πάλι σεβαστή στο ποδοσφαιρικό στερέωμα του Ηρακλείου».
Η ΑΕΚατσαμπά τους τελευταίους μήνες, έχει στο προεδρικό της θώκο, τον Γιάννη Μαστροκυριακάκη, ένα «παιδί» της ομάδας που έχει περάσει από πολλές θέσεις σε αυτήν, ποια είναι η άποψη σας;
«Εγώ δεν θα τον έλεγα για πρόεδρο. Ο Γιάννης είναι ένας «εργάτης» της ΑΕΚ. Όχι μόνο «εργάτης» αλλά ένα κομμάτι ΑΕΚ, όπως και η οικογένεια του. Ο πατέρας του υπήρξε χρόνια ποδοσφαιριστής, ο Γιάννης και ο αδερφός του έπαιξαν μπάλα. Δεν θα τον έβαζα στη κατηγορία του προέδρου με την έννοια να μπαίνει στο γήπεδο και στα αποδυτήρια και να λένε «γεια σου πρόεδρε». Ο Γιάννης είναι εργάτης της ΑΕΚ. Στη τελευταία πλημμύρα, μέσα στη βροχή, όλοι καθόμασταν στο σκέπαστρο, όμως ο Γιάννης με την μάνικα έβγαζε τις λάσπες από το γήπεδο».
Στο παρελθόν ο Ηλίας Νατσάκος επί πολλά χρόνια, ήταν ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας, τι γνώμη έχετε για εκείνον;
«Ο Ηλίας Νατσάκος, έχει διαγράψει μία πορεία στην ΑΕΚατσαμπά, αυτή δεν του την παίρνει κανένας πίσω. Επί Νατσάκου, η ΑΕΚ πέρασε τα σύνορα του Νομού Ηρακλείου, πήρε πρωτάθλημα, φόρεσαν τη φανέλα της πολλοί καλοί ποδοσφαιριστές, μην ξεχνάμε πήρε και Κύπελλο και βγήκε και Περιφερειακό. Όλα αυτά, είναι προς τιμήν του. Όμως έκανε και πολλά λάθη, αλλά και αυτό είναι αναμενόμενο, διότι μόνο όποιος δεν δουλεύει δεν κάνει λάθη. Είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ΑΕΚ, έχει γράψει την δική του ιστορία στην ΑΕΚ και θα θέλαμε πάρα πολύ να τον είχαμε δίπλα μας, με τις γνώσεις και τις γνωριμίες που έχει, θα μπορούσε να βοηθήσει την ΑΕΚ να ξαναφτάσει εκεί που ήταν. Η πόρτα της ΑΕΚ για ανθρώπους σαν τον Νατσάκο είναι πάντα ανοιχτή».
Γιώργος Τσίγκος, άνθρωπος που στα δύσκολα βγήκε «μπροστά», τι έχετε να πείτε για εκείνον;
«Όταν η ομάδα πήγαινε να καταθέσει τα δελτία και την σφραγίδα της, βγήκε μπροστά και κράτησε την ομάδα. Παρ’ ότι είχαμε προβλήματα που δεν χρειάζεται να τα συζητήσουμε τώρα, ο ίδιος έβγαλε τα στήθη του μπροστά και η ομάδα με ένα δελτίο, κατέβηκε στο πρωτάθλημα. Ουσιαστικά η ομάδα ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες της. Του αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ και αναγνώριση για το έργο του».
Ένα σχόλιο για τον αείμνηστο Μάκη Καζάκο και την προσφορά του στην ομάδα;
«Ο Μάκαρος ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ΑΕΚατσαμπά, έχει αφήσει την… σφραγίδα του και μας λείπει πολύ. Το έργο του, το συνεχίζει ο γιος του».
Η ΑΕΚ αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα με το γήπεδο, τι πιστεύετε ότι φταίει και συμβαίνει αυτό, ενώ θα ήθελα παράλληλα να μας πείτε τι μπορεί να γίνει και δεν έχει γίνει από τους αρμόδιους φορείς, κατά την δική σας γνώμη;
«Το τι θα μπορούσε να έχει γίνει δεν ξέρω, θα μπορούσαν πολλά να ειπωθούν, αντιπλημμυρικά έργα, καθαρισμός ποταμού, να σηκωθεί ένα τοιχίο, αλλά δεν είμαι αρμόδιος. Δεν είμαι ούτε μηχανικός, ούτε γνώστης. Είναι και οι αστάθμητοι παράγοντες. Αυτό που για εμένα εκ πρώτης όψεως φταίει, είναι οι κλιματικές αλλαγές που έχουν επέλθει στον πλανήτη διότι όταν ακούς πως ρίχνει σε μία βδομάδα νερό που ρίχνει σε έναν ολόκληρο χρόνο, σίγουρα δεν μπορεί να φταίει μόνο η ΑΕΚ, ο Δήμος, ή η Περιφέρεια. Πιστεύω πως τα επόμενα χρόνια θα είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα, θα είναι μεγαλύτερες οι καταστροφές. Αυτά που έγιναν φέτος στο Ρέθυμνο, στη Χερσόνησο, στα Μάλια και την Σταλίδα, δεν τα έχουμε ξαναζήσει. Δεν μπορούν να φταίνε οι άλλοι πάντα. Σίγουρα θα μπορούσε να έχει γίνει κάτι, αλλά μην τα ρίχνουμε όλα στους άλλους».
Τι πρέπει να κάνει η ΑΕΚ με το γήπεδο πλέον;
«Να φύγει η ΑΕΚατσαμπά από το γήπεδο. Όσο σκληρό και εάν ακούγεται, μετά από 40 χρόνια, η ΑΕΚ πρέπει να φύγει από τον Καρτερό. Είναι σκληρό, γιατί εκεί η ΑΕΚ έζησε κάποια πράγματα, εκεί σήκωσε πρωτάθλημα, έπαιξε περιφερειακό και ανδρώθηκαν τόσοι ποδοσφαιριστές. Ορισμένοι δεν θέλουν να το πιστέψουν αυτό, αλλά ήρθε η ώρα να φύγει η ΑΕΚ από τον Καρτερό».
Να φύγει να πάει που; Υπάρχει πλάνο;
«Στο μυαλό μας έχουμε σχέδια και πλάνα, χώρος δεν υπάρχει και εάν ας πούμε ότι υπάρχει κάπου ένας χώρος, δεν ξέρουμε που είναι αυτός. Συναντάμε εμπόδια, δεν βρίσκουμε υποστήριξη. Δεν με ικανοποιεί εμένα το «Θα δούμε».
Τι εμπόδια συναντάτε και από που;
«Αυτή τη στιγμή δεν θα ήθελα να γίνω συγκεκριμένος να εστιάσω σε άτομα και υπηρεσίες, θα αρκεστώ μόνο να πω, ότι χτυπάμε πόρτες αλλά για να είμαι ειλικρινής ενδιαφέρον δεν βλέπω από κανέναν. Ακούμε μόνο «Θα δούμε» και όταν ξαναπάρεις ακούς «Το βλέπουμε», την επόμενη φορά «το κοιτάζουμε». Έχω την εντύπωση πως χτυπάμε στου… κουφού την πόρτα. Αλλά, να είναι σίγουροι εκεί που χτυπάμε τις πόρτες, ότι εγώ θα επανέλθω με ονόματα σε ενθέτω χρόνο, γιατί στη προηγούμενη καταστροφή πέρυσι τον Ιανουάριο, πολλοί πέρασαν και φωτογραφήθηκαν και μίλησαν στις τηλεοράσεις, αλλά όταν έκλεισαν τα φώτα εξαφανίστηκαν. Όλοι αυτοί οι έχοντες και κατέχοντας κάποιες θέσεις, θα πρέπει να σταθούν στην ΑΕΚ ακόμα και όταν σβήνουν οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και οι εφημερίδες. Όχι να έρχονται να φωτογραφίζονται και να εξαφανίζονται. Γιατί έχει ο καιρός γυρίσματα και θα μας βρουν μπροστά τους»
Τι πλάνο έχετε για το γήπεδο, θέλετε να κατασκευάσετε γήπεδο ή να μεταφερθείτε σε άλλο;
«Ένα γήπεδο δεν το φτιάχνεις από το «μηδέν» σε λιγότερο από 3 με 5 χρόνια. Όλοι ξέρουμε τι γραφειοκρατικές διαδικασίες υπάρχουν. Άρα, το πλάνο είναι να πάμε σε ένα γήπεδο που ήδη υπάρχει προσωρινά, έως ότου βρούμε λύση να κατασκευαστεί ένα γήπεδο ιδιόκτητο στην περιοχή του Κατσαμπά».
Νίκος Συριγωνάκης, Αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου, έχοντας σταθεί πολλές φορές στο «πλευρό» της ΑΕΚ, τι γνώμη έχετε εσείς;
«Τον Κύριο Συριγωνάκη δεν τον έχω δει και δεν τον έχω συναντήσει, δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη προσωπική. Θα εκφέρω γνώμη με βάση αυτά που ακούω στο συμβούλιο είτε είμαι Γερμανία, είτε εδώ. Μόνο τα καλύτερα ακούω από όλα τα παιδιά του συμβουλίου. Αρκετοί μας έχουν βοηθήσει, όπως όμως είπα και προηγουμένως, πολλοί εξαφανίστηκαν. Για τον Νίκο Συριγωνάκη όμως, μπορούμε μόνο να πούμε τα καλύτερα γιατί είναι συνέχεια δίπλα μας».
Νίκος Τζώρτζογλου, επί χρόνια πρόεδρος στην ΕΠΣΗ και ενδεχομένως και υποψήφιος για την προεδρία της ΕΠΟ, τι γνώμη έχετε;
«Εάν αποφασίσει να κατέβει υποψήφιος στις εκλογές της ΕΠΟ, του εύχομαι τόσο εγώ όσο και η ΑΕΚατσαμπά, κάθε επιτυχία».
Μιλήστε μας λίγο για την απόφαση σας, να αφήσετε τον Κατσαμπά, το Ηράκλειο και την Ελλάδα γενικότερα, για να πάτε στη Γερμανία;
«Νομίζω ότι ήταν ένα εγχείρημα αρχικά. Δεν είχα πρόβλημα οικονομικό να φύγω, σε μία συγκεκριμένη στιγμή το 1984, ενώ είχα μαγαζί στο Κατσαμπά, για τον Α ή Β λόγο έπρεπε να κλείσει και βρέθηκα στη συγκεκριμένη συγκυρία χωρίς επιχείρηση. Εκεί που έψαχνα να κάνω ένα άλλο μαγαζί, βρέθηκε ένας Κατσαμπαδιανός που έκανε διακοπές εδώ και μου λέει «ρε συ δεν έρχεσαι Γερμανία να δοκιμάσεις;», πήρα τη γυναίκα μου και φύγαμε. Για ένα χρόνο αρχικά όπως φεύγουν όλοι, αλλά έγιναν 37 τα χρόνια».
Πως είναι η ζωή στη Γερμανία, συγκριτικά με την Ελλάδα;
«Εάν με ρωτάς επαγγελματικά, θα έλεγα ότι έχεις περισσότερες πιθανότητες να πετύχεις κάτι γιατί μπαίνεις σε καλούπια και δεν μπορείς να ξεφύγεις. Εάν με ρωτάς από άποψη ζωής, να ζήσεις, καμία σχέση με εδώ. Εδώ είναι ο ήλιος, εδώ είναι η χαρά της ζωής, οι φίλοι και η οικογένεια. Εδώ θα χτυπήσεις την πόρτα και θα πεις «πάμε να πιούμε μία μπύρα», αυτά στην Γερμανία δεν υπάρχουν. Σίγουρα μετά τα 37χρόνια νιώθω την Γερμανία σαν το σπίτι μου, αλλά δεν μπορώ να την συγκρίνω με την Κρήτη. Δυστυχώς δύο καρδιές χτυπάνε μέσα μου, σίγουρα ορισμένες φορές όταν είμαι στη Γερμανία και μου λείπουν οι φίλοι μου, μου λείπει η Ελλάδα, όταν έρθω Ελλάδα και πάω σε μία υπηρεσία ή νοσοκομείο, μου λείπει η Γερμανία».
Κλείνοντας, ο ίδιος θέλησε να δώσει μία συμβουλή στους ποδοσφαιριστές, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η καριέρα ενός ποδοσφαιριστή είναι σύντομη, γι’ αυτό κάθε φορά που θα μπαίνετε στο γήπεδο, είτε για προπόνηση, είτε για αγώνα, απολαύστε το. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, δείξτε σεβασμό στους συμπαίκτες σας, στους προπονητές, στους διαιτητές και κυρίως στους αντιπάλους, διότι χωρίς αυτούς, δεν θα μπορούσατε να κάνετε το χόμπι σας».
Google News
Facebook
Instagram
Twitter