Οι προτάσεις της Ομόνοιας για την βία στον αθλητισμό!

Με μια μακροσκελή ανακοίνωση η Ομόνοια παραθέτει δύο προτάσεις, για μια διαφορετική λογική στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, με αφορμή την δολοφονία του 19χρου Άλκη στην Θεσσαλονίκη. 

Η ανακοίνωση της Ομόνοιας αναφέρει:

ΠΕΡΙ  ΒΙΑΣ.  ΣΚΕΨΕΙΣ – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ – ΔΥΟ ΜΙΚΡΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ.

[Βία, η ισχυρή πίεση για να αναγκαστεί κάποιος να κάνει κάτι…]

Με αφορμή την δολοφονία του αθώου ΆΛΚΗ από οργανωμένο οπαδό, αλλά κυρίως για τα όσα συμβαίνουν διαχρονικά στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, θα θέλαμε να θέσουμε το δικό μας προβληματισμό. Δεν είμαστε βέβαια οι ειδικοί ( ψυχολόγοι – κοινωνιολόγοι – ένστολοι – νομοθέτες ) που θ’ αναλύσουμε το οικογενειακό περιβάλλον, την κοινωνία, την έννομη τάξη, το νομικό πλαίσιο.    Θα προσπαθήσουμε όμως σύντομα ν’ αναπτύξουμε σκέψεις και δυό προτάσεις που απορρέουν κυρίως από βιώματα χρόνων ως ενασχολούμενοι με το ποδόσφαιρο.

Η βία προέρχεται απ’ αυτούς που την χρησιμοποιούν ως εργαλείο, επιδιώξεων , κερδοφορίας, σκοπιμότητας  και προσωπικού οφέλους.

Ας το δούμε εν αρχή ιστορικά.

Στα ρωμαϊκά χρόνια  και κυρίως την περίοδο της παρακμής, οι μονομαχίες  μέχρι θανάτου ήταν μια πραγματικότητα. Το γνωστό  : «Χαίρε Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν» ήταν η αδυναμία της Αυτοκρατορίας να προσφέρει τα απαραίτητα στους υπηκόους και η ευκολία για δήθεν άρτο και… θέαμα!

Στο Βυζάντιο αργότερα έχουμε τις ιπποδρομίες . Έντονος  φανατισμός , έχουν χωριστεί σε δυο φατρίες: τους Πράσινους και τους Βένετους. Εδώ συμμετέχουν και οι βασιλιάδες. Στη μεροληψία μάλιστα του βασιλιά Ιουλιανού του Α΄.  υπέρ των Βένετων αποδίδεται και η πρώτη αρχή των ταραχών το 532 μΧ. που κατέληξε στη στάση του Νίκα   κατά την οποία σφάχθηκαν μέσα στον ιππόδρομο 30 χιλιάδες άνθρωποι και πυρπολήθηκε ένα μεγάλο μέρος της πόλης.

Ο Χίτλερ στην Ολυμπιάδα του 1936  ως ένα τέλειο σενάριο, προπαγάνδισε την πολιτική του που δεν ήταν άλλη από το Φασιστικό καθεστώς με αποτελέσματα την καταστροφή και τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, θύματα  του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Κατά την επταετή  περίοδο των συνταγματαρχών στη χώρα μας, το ποδόσφαιρο υπήρξε το θύμα και η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να τυφλώσει το λαό από τα προβλήματα, με κυρίαρχο την έλλειψη Έκφρασης – Δημοκρατίας.

Σήμερα υπόδικοι του ποινικού κώδικα έχουν ως βασική ενασχόληση το ποδόσφαιρο και κυρίως το επαγγελματικό. Πολιτεύονται,  διορίζουν υπαλλήλους, στρατεύουν  (παιδιά περιθωριοποιημένα με χαμηλή αυτοεκτίμηση),  με σκοπό την επιβολή των επιδιώξεων τους δηλαδή το κέρδος.   Η σκοπιμότητα,   βασικό στοιχείο  της βίας, των επιθέσεων θανάτου, των απειλών, των πυρπολήσεων. Η ξευτίλα, η περιθωριοποίηση, η κακομοιριά που δεν μας ανήκει , ούτε και μας αρμόζει.

Ας γυρίσουμε την πλάτη στους υπαίτιους της βίας!

   Για μια διαφορετική πρόταση λογικής στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

  1. Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο ν΄ αποτελέσει την κύρια μορφή του μαζικού αθλητισμού. Ενός αθλητισμού για το μεράκι, για το ευ αγωνίζεσθε, τον υγιή συναγωνισμό,  την αφιλοκερδή ενασχόληση και όχι τη σκοπιμότητα του «πρωταθλητισμού»   του μίζερου  ημιεπαγγελματισμού και του πενιχρού χαρτζιλικιού.
  2. Οι ακαδημίες ν΄αποτελέσουν τον βασικό πυρήνα δημιουργίας σύγχρονων Ποδοσφαιριστών, με σαφείς στόχους, παιδεία , ήθος και γνώση.                                        ΠΡΟΤΑΣΗ: Η κάθε ακαδημία για να μπορέσει να επιτύχει τους τρεις παραπάνω βασικούς στόχους, θα πρέπει στο εξής να συνεργάζεται με ειδικούς προπονητές – παιδαγωγούς. Διπλωματούχοι γυμναστές, γνώστες της εργομετρίας, της  επιστημονικής εκγύμνασης σώματος και μυαλού.  Προπονητές εξειδικευμένοι, με υποχρεωτικά επιπρόσθετα σεμινάρια τεχνικής διδασκαλίας, ψυχολογίας εφήβου και γονέα. Έτσι θα βάλουμε ένα τέλος σε όλα τα γραφικά:  «φάτον! ή η μπάλα ή αυτός! μπράβο σκύλε! δεν έχεις ανδρισμό ρε! το παιχνίδι είναι πόλεμος!» , αλλά κυρίως θα διαπαιδαγωγήσουν – ενημερώσουν τους γονείς, ότι η όποια παρέμβασή τους, μόνο αρνητική επίπτωση μπορεί να επιφέρει στην όποια προσπάθεια του παιδιού. Ας μην είναι τελικά αυτοσκοπός η αναξιοκρατική επιβολή του γιού στην ενδεκάδα. Ας μην μας κυριεύει το απωθημένο  «ότι εμείς δεν κατορθώσαμε…». Μπορεί ένα παιδί που δεν είναι πλασμένο με στοιχεία Ρονάλντο, να χαίρεται την εκγύμναση , την ομαδικότητα, τη συνεργασία,  να έχει άλλες αρετές και αξίες, διαφορετικές δεξιότητες κοινωνικά όμως χρήσιμες και σίγουρα σπουδαιότερες.

Ελπίζουμε αυτοί μας οι προβληματισμοί, να γίνουν η αρχή ενός αέναου τοπικού διαλόγου, με στόχο την  βελτίωση του Ηρακλειώτικου ποδοσφαίρου, την εξάλειψη της βίας, τη χαρά και την απόλαυση αυτού που αγαπάμε.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ
P