
Με άμυνα από ατσάλι και «κέρβερο» τον Βαγγέλη Δημαράκη, ο Εργοτέλης κέρδισε με 1-0 τον ΠΟΑ στον Μοχό και προκρίθηκε στον τελικό του Κυπέλλου ΕΠΣΗ!
Η ομάδα του Ηλία Κώτσιου, παρότι αντιμετώπισε έναν αντίπαλο ανώτερης κατηγορίας, έδειξε χαρακτήρα, πάθος και τεράστια αμυντική προσήλωση, παίρνοντας το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό της 11ης Μαΐου, όπου θα αντιμετωπίσει τον Γιούχτα.
Το παιχνίδι ξεκίνησε με τον ΠΟΑ να απειλεί μόλις στο 3ο λεπτό, όταν ο Δημαράκης μπλόκαρε το σουτ του Ροβίθη, ενώ στο 5’ ο Στεφανάκης απείλησε για τον Εργοτέλη με εκτέλεση φάουλ που πέρασε άουτ. Ο τερματοφύλακας του Εργοτέλη είχε κατεβάσει… ρολά από νωρίς, λέγοντας «όχι» σε απευθείας φάουλ του Μπουτσάκη στο 8’ και σε δυνατό σουτ του Ντίσα στο 15’.
Η πρώτη μεγάλη φάση για τον Εργοτέλη ήρθε στο 25’, με ατομική ενέργεια του Καστίγιο, την οποία σταμάτησε σε δύο χρόνους ο Καβουσάκης.
Ο Ψαρολογάκης λίγο αργότερα σημάδεψε το δοκάρι με μακρινό σουτ στο 32’, προειδοποιώντας πριν το γκολ. Το σκορ άνοιξε στο 36’, όταν ο Κατσικοκέρης μοίρασε υπέροχα στον Καστίγιο κι εκείνος με πλασέ έκανε το 1-0 για τον Εργοτέλη!
Ο ΠΟΑ προσπάθησε να αντιδράσει πριν την ανάπαυλα, όμως ο Δημαράκης σταμάτησε εντυπωσιακά το δυνατό σουτ του Καϊμακαμούδη στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους.
Στην επανάληψη, οι αλλαγές του ΠΟΑ αύξησαν την πίεση προς την εστία του Εργοτέλη. Στο 54’ ο Γκίνι έχασε τεράστια ευκαιρία στο 57’, όταν το κοντινό του σουτ εξουδετερώθηκε ξανά από τον εξαιρετικό Δημαράκη. Στο 60’ ο ίδιος παίκτης σκόραρε, όμως το γκολ ακυρώθηκε για οφσάιντ, με τους ανθρώπους των «πράσινων» να εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους.
Ο Εργοτέλης συνέχισε με σφιχτή άμυνα και σωστή τακτική διαχείριση, παρά τις συνεχόμενες αλλαγές του ΠΟΑ που στόχευαν στην ανατροπή.
Στο 73’ ήρθε η φάση του αγώνα: διπλή τεράστια ευκαιρία για τον ΠΟΑ, πρώτα με τον Μπουτσάκη και στη συνέχεια με τον Πατραμάνη, όμως ο Δημαράκης είχε και πάλι την απάντηση, κρατώντας την ομάδα του «όρθια».
Το τελευταίο σφύριγμα βρήκε τους «κιτρινόμαυρους» να πανηγυρίζουν μία σπουδαία νίκη και μία πρόκριση που ήρθε μέσα από σκληρή δουλειά, μαχητικότητα και έναν Δημαράκη σε… δαιμονιώδη μέρα.