Ο προπονητής των Νέων Ηροδότου, Σάκης Γεωργόπουλος μίλησε στο GRANDSPORT για την άνοδο στην Α2 ΕΠΣΗ, τον Μανώλη Παπαματθαιάκη, τον ΠΟΑ Β’ και τις διαφορές του τοπικού ποδοσφαίρου από το παρελθόν σε σύγκριση με το σήμερα, σε μια απολαυστική συνέντευξη.
Ο Σάκης Γεωργόπουλος, μίλησε για την πορεία της ομάδας, τη στενή σχέση του με τον Ηρόδοτο, την εμπιστοσύνη του στον Μανώλη Παπαματθαιάκη –που τον χαρακτήρισε ως… πατέρα του– και την επιτυχία της φετινής χρονιάς. Τόνισε τη σημασία της δουλειάς που έγινε από το Δεκέμβριο και μετά, τη μαχητικότητα της ομάδας και την αξία του πλάνου, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη σπουδαία προσπάθεια στις ακαδημίες, σε συνεργασία με την ΠΑΕ ΑΕΚ και το δίκτυο ακαδημιών της.
Μίλησε ακόμα για τις δυσκολίες, τα διδάγματα της σεζόν, τη σημασία της πειθαρχίας και της θυσίας για την επιτυχία, και ξεκαθάρισε πως πλέον τον ενδιαφέρει αποκλειστικά η δουλειά σε αντρικά τμήματα.
Πώς προέκυψε η επαφή με την ομάδα; Αποτελούσε προτεραιότητα για σένα η δουλειά στους Νέους Ηροδότου, βάσει και της σχέσης που έχεις με την ομάδα, έχοντας υπάρξει και παίκτης της με σημαντική παρουσία;
«Σαν ποδοσφαιριστής έχω περάσει πολύ καλά στον Ηρόδοτο. Όσον αφορά την επαφή, ήταν ξαφνικό και έπαιξε ρόλο ο κόουτς Παπαματθαιάκης. Δεν ήξερα τον πρόεδρο, ήταν όντως ξαφνικό. Με πρότεινε ο Μανώλης (σ.σ. ο προπονητής του Ηροδότου, Μανώλης Παπαματθαιάκης), κάναμε συζήτηση με τον πρόεδρο, τα βρήκαμε και ήρθα στην ομάδα».
«Ο Παπαματθαιάκης είναι σαν πατέρας μου»
Ο Ηρόδοτος πήρε και τον τίτλο στην Α1 ΕΠΣΗ! Εσύ το βίωσε απο κοντά, καθώς έχεις βρεθεί και στον πάγκο της ομάδας σε αγώνες της, δίπλα στον κόουτς Παπαματθαιάκη. Ποια είναι τα συναισθήματά σου για την επιτυχία;
«Τα συναισθήματά μου είναι δυνατά. Έχω ζήσει παρόμοια συναισθήματα με την ομάδα ως παίκτης αλλά και σαν βοηθός προπονητή. Δίπλα στον κόουτς Παπαματθαιάκη, ο οποίος είναι σαν… πατέρας μου! Τον είχα από μικρή ηλικία, μου έμαθε πολλά πράγματα, με συμβούλεψε, μιλούσαμε για τα πάντα από τότε που ήμουν μικρός μέχρι και σήμερα ως προπονητής, και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου».
Ξεκινώντας με την άφιξή σου στους Νέους Ηροδότου, αυτός ήταν ο πρωταρχικός στόχος ή βλέποντας την πορεία μέσα στη σεζόν σκεφτήκατε ότι υπάρχει πιθανότητα για άνοδο;
«Καταρχάς, ήταν μια δύσκολη χρονιά. Πολλοί δεν το ξέρουν, αλλά αλλάξαμε πολλούς παίκτες για να διαμορφώσουμε το ρόστερ. Τσέκαρα τουλάχιστον 35 παίκτες. Έκανα προετοιμασία με άλλους και ξεκίνησα τη σεζόν με διαφορετικούς. Ήξερα ότι θα είμαστε έτοιμοι μετά τον Δεκέμβριο. Όταν μπήκα στα αποδυτήρια ρώτησα: “Ποιον στόχο έχουμε σαν ομάδα;” Τους έβαλα σε αυτόν τον τρόπο σκέψης. Μου είπαν “κόουτς, πάμε για πρωτάθλημα”, κι εγώ με τη σειρά μου είπα “αφού το πιστεύετε, πάμε!”».
Γίνεται και σπουδαία δουλειά στις ακαδημίες με συνεργασία με την ΑΕΚ. Πώς αξιολογείς τον ρόλο της Ακαδημίας και τη δουλειά που γίνεται φέτος;
«Νομίζω ότι στις ακαδημίες γίνεται μεγάλη δουλειά. Παίζει ρόλο φυσικά και η ΠΑΕ ΑΕΚ, αλλά υπάρχει ένα πλάνο που ακολουθούμε και είναι και ο στόχος των παιδιών να κάνουν το βήμα παραπάνω. Έχουμε πολύ καλούς προπονητές και γίνεται εξαιρετική δουλειά».
«Η μεγαλύτερη νίκη μας ήταν το πνεύμα μαχητικότητας»
Ποια είναι η μεγαλύτερη “νίκη” της ομάδας αυτή τη σεζόν, όχι απαραίτητα αγωνιστικά αλλά ιδεολογικά;
«Η μεγαλύτερη… νίκη που πήραμε ήταν το γεγονός ότι είχαμε μαχητικό πνεύμα. Τα δίναμε όλα στον αγωνιστικό χώρο, και στις νίκες και στις ήττες. Η εμφάνιση που κρατάω είναι αυτή κόντρα στον Ηρακλή Νιπιδιτού, όπου χάναμε 0-2 και το γυρίσαμε σε 45 λεπτά σε 4-2. Μείναμε πιστοί στο πλάνο μας και σε όσα είχαμε πει. Εκεί κατάλαβα πολλά».
«Το πρωτάθλημα το χάσαμε εμείς – Ο ΠΟΑ Β’ ήταν ανώτερος»
Ποιες στιγμές ή αγώνες ξεχωρίζεις ως καθοριστικούς για την πορεία της ομάδας;
«Δήλωσα μετά το παιχνίδι που πήραμε την άνοδο ότι το πρωτάθλημα το χάσαμε εμείς. Ο ΠΟΑ Β’ ήταν ανώτερος στο ότι τα παιδιά είναι μαζί πολλά χρόνια, ενώ εμείς φτιαχτήκαμε φέτος. Μας στοίχισε το ότι σε κάποια παιχνίδια μπήκαμε χαλαροί και το πληρώσαμε. Ωστόσο, ο ΠΟΑ Β’ είναι δίκαια πρωταθλητής και του δίνω τα συγχαρητήριά μου».
Στο παιχνίδι με τον ΠΟΑ Β’ στο Ατσαλένιο, θεωρείς πως έγιναν λάθη και ποια ήταν η αντίδρασή σας ως ομάδα;
«Δεν κρατάω κακία. Με πείραξε πολύ όμως η συμπεριφορά ενός ατόμου που ήμασταν συμπαίκτες και του είχα μεγάλη εκτίμηση. Αυτό με στενοχώρησε και είχα αυτή την αντίδραση. Στο μεταξύ μας εντός έδρας ματς, δείξαμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και η συμπεριφορά μας ήταν άψογη».
Αν μπορούσες να δώσεις μία συμβουλή σε νεαρούς ποδοσφαιριστές, ποια θα ήταν;
«Χρειάζονται θυσίες για να φτάσεις κάπου. Αν δεν κάνεις θυσίες, δεν θα πετύχεις. Μόνο με σκληρή προσπάθεια μπορείς να κάνεις κάτι αξιόλογο».
Έχεις εργαστεί και σε ακαδημίες. Πώς αξιολογείς τη σημασία τους και ποιες είναι οι προκλήσεις των προπονητών εκεί;
«Ο ρόλος του προπονητή σε αυτές τις ηλικίες είναι πολύ σημαντικός. Ο προπονητής δείχνει τον δρόμο. Το ζητούμενο είναι η συνεχής προσπάθεια και η δουλειά».
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια στην προπονητική; Σκέφτεσαι πιο ψηλά ή εστιάζεις στις αναπτυξιακές ηλικίες;
«Ο στόχος μου πλέον δεν είναι οι ακαδημίες. Ξεκίνησα το 2016, ασχολήθηκα, αλλά τώρα θέλω να είμαι σε αντρική ομάδα. Αυτό που κάνω το αγαπάω και θέλω να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται».
Υπήρξαν πρόσωπα που σε επηρέασαν ιδιαίτερα στην καριέρα σου;
«Ο προπονητής που με ανέδειξε ήταν ο Μανώλης Πατεμτζής του Εργοτέλη. Του άρεσε να δουλεύει με νεαρούς και με έκανε διαφορετικό. Με βοήθησε πολύ και φυσικά τον ευχαριστώ».
Πώς βλέπεις το επίπεδο του τοπικού ποδοσφαίρου σήμερα;
«Έχει πέσει σε σχέση με το παρελθόν λόγω οικονομικών. Τότε ήταν πιο ανταγωνιστικές οι ομάδες. Είναι ακόμα ανταγωνιστικό, αλλά όχι όπως παλιά».
«Παλιά ο παίκτης πήγαινε στην προπόνηση μισή ώρα πριν – σήμερα δεν υπάρχει αυτό»
Πιστεύεις ότι επηρέασε ο κορονοϊός ή απλώς άλλαξαν οι εποχές;
«Νομίζω πως ναι, αλλά έχει χαθεί το ενδιαφέρον των παικτών για το τοπικό ποδόσφαιρο παλιά ο παίκτης πήγαινε στην προπόνηση μισή ώρα πριν, πλέον δεν υπάρχει αυτό.
Έπαιζα ποδόσφαιρο 29 χρόνια, οι προπονητές που είχα στην πλειοψηφία τους δεν είχαν όρεξη να ασχοληθούν, τώρα γίνεται το αντίστροφο. Εμείς κάναμε προπόνηση και δεν μας έδιναν σημασία τώρα οι προπονητές δείχνουν πράγματα, φωνάζουν αλλά δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους παίκτες για κάτι καλύτερο, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους.
Παλιά ήταν πολύ δύσκολο να κάνεις καριέρα, ήταν δύσκολο να ανέβεις στην πρώτη ομάδα, στον Εργοτέλη για παράδειγμα ήμουν εγώ και άλλος ένας στην πρώτη ομάδα. Υπάρχει διάθεση από τους προπονητές αλλά όχι από τους παίκτες. Αν χάναμε ήμασταν σε… αναμμένα κάρβουνα, πηγαίναμε για να παίξουμε το επόμενο ματς και σκεφτόμασταν την ήττα της προηγούμενης αγωνιστικής».
Για το πάθος που βγάζεις στους αγώνες της ομάδας σου:
«Με ενδιαφέρει κυρίως να ακολουθεί ο παίκτης αυτά που δουλεύουμε. Δεν με νοιάζει το σκορ. Θέλω να ακολουθείται το πλάνο στο 100% και να είναι οι παίκτες μου ανταγωνιστικοί, πειθαρχημένοι και μαχητές».
Google News
Facebook
Instagram
Twitter