
Με ένα συναισθηματικά φορτισμένο μήνυμα, ο Προκόπης Νικολάου πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α2 ΕΠΣΗ από τη Χαραυγή, αναφερόμενος στη διαδρομή της ομάδας και απαντώντας σε όσους την αμφισβήτησαν.
Ο εκ των αρχηγών της Χαραυγής έκανε ιδιαίτερη αναφορά σε τρεις συμπαίκτες του – τον Μηνά Ασλαματζίδη, τον Γιάννη Κοζυράκη και τον Μανώλη Καούκακη – τους οποίους ευχαρίστησε δημόσια, τονίζοντας τη συμβολή τους στην πορεία της ομάδας.
Μιλώντας με θερμά λόγια για τον Καούκακη, τον χαρακτήρισε «προπονητή και δάσκαλο» μέσα στο γήπεδο, ενώ δεν έκρυψε τη συγκίνησή του για τη στιγμή που τον είδε να ξεσπά σε κλάματα μετά την επιτυχία της ομάδας.
Παράλληλα, ο Προκόπης Νικολάου αναφέρθηκε στα σχόλια που είχαν γίνει για τη Χαραυγή στο παρελθόν, δίνοντας τη δική του απάντηση μέσα από τα επιτεύγματα της ομάδας.
Τέλος, αφιέρωσε τη φετινή επιτυχία στον φίλο και αρχηγό του, Ηρακλή Καλαμιώτη.
Αναλυτικά έγραψε:
«Λοιπόν, το τρένο πέρυσι έφτασε στον προορισμό του, φέτος ξανά έφτασε εκεί που έπρεπε να φτάσει και πλέον ξέρετε όλοι ποιο είναι το καλύτερο τρένο και ποιο έχει καλό πιλότο και καλύτερα βαγόνια. Καταλάβατε πολλοί!
Μια ομάδα που κάποιοι έλεγαν πολλά, και θυμάμαι μια λέξη που είχε πει κάποιος—δεν θα πω όνομα—είχε πει ότι θα βρωμίσει πάλι το τοπικό ποδόσφαιρο του Ηρακλείου. Νομίζω ότι, μετά από όλα αυτά που έχει κάνει αυτή η ομάδα μέσα σε δύο χρόνια, έχει καταλάβει…
Μπορεί να μην έχουμε πάει σχολείο, να μην ξέρουμε να μιλήσουμε, αλλά έχουμε μάθει να σεβόμαστε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως χρώματος και καταγωγής.
Θέλω να πω και για τα παιδιά που είναι εκτός χωριού. Όταν άρχισα να μιλάω με τον Μηνά Ασλαματζίδη, μου είπε «θέλω να κάνουμε μια χρονιά συμπαίκτες». Τελικά ήρθε στην ομάδα και ήταν σαν να έπαιζε χρόνια στη Χαραυγή. Μετά μίλησα με τον Γιάννη Κοζυράκη. Εκείνος μου είπε «ξέρεις, Προκόπη, αν δεν ήσουν εσύ στην ομάδα, δεν ξέρω αν θα ερχόμουν», αλλά όταν έκανε κουβέντα με το Δ.Σ. και τον πρόεδρο, έκλεισε την ίδια μέρα χωρίς να το σκεφτεί πολύ!
Να πω και για έναν ακόμα, Καούκακης Μανώλης… φφφφ, ένα παιδί από άλλο πλανήτη! Ειλικρινά, είναι ένας άνθρωπος που αν τον δεις με το ένα μάτι, θα σε δει με τα δύο. Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι—εννοώ σχεδόν όλο το Ηράκλειο που σκέφτεται τόσο κακοπροαίρετα—για ένα παιδί που, μέσα στο γήπεδο, για εμένα προσωπικά, είναι προπονητής, είναι δάσκαλος. Σε βοηθάει με τα λόγια του, κατευθύνει σχεδόν όλη την ομάδα.
Και να σας πω και κάτι; Όταν τον βλέπεις σήμερα να βάζει τα κλάματα, να κλαίει σαν μικρό παιδί στα 35 του, δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο. Όπως θα φερθείς σε έναν άνθρωπο, λογικό είναι να σου φερθεί ανάλογα…
Αυτά τα τρία παιδιά θέλω να τα ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου και να ξέρουν ότι δεν θα τους ξεχάσω. Είναι και θα είναι για μένα αδέρφια μου και τους θεωρώ οικογένεια μου. Και εκτός ποδοσφαίρου, θα τους ΟΝΟΜΑΖΑ ΓΥΦΤΆΚΙΑ!!!
Και φυσικά, η νίκη μας και όλο το πρωτάθλημα αφιερωμένο στον φίλο μου και αρχηγό μου, Ηρακλή Καλαμιώτη!».