Ο Γιάννης Κοντάκης μίλησε στα social media της ομάδας των Δειλινών για το παιχνίδι με την Παλιανή (13/10, 16:00), αναλύοντας και την μέχρι τώρα παρουσία των «πρασίνων» στην Α2 ΕΠΣΗ.
Ο προπονητής της ομάδας των Δειλινών ανέλυσε τη μέχρι τώρα παρουσία των «πράσινων» στο πρωτάθλημα, σχολίασε το επικείμενο παιχνίδι με την Παλιανή στο Λίντο (13/10-16:00), ενώ παράλληλα έστειλε το δικό του μήνυμα για επαγγελματισμό, αφοσίωση και σωστή νοοτροπία προς όλες τις κατευθύνσεις…
Οι δηλώσεις του Γιάννη Κοντάκη:
«Ξεκινήσαμε σε ένα πρωτάθλημα φέτος της Α2 το οποίο περιλαμβάνει αρκετές δυνατές ομάδες. Κάναμε μία γκέλα, γιατί για εμάς ήτανε γκέλα έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι με τον Ζαρό, στο γήπεδό μας στο Λίντο, ενώ κερδίζαμε 3-1 και ενώ είχαμε αριθμητικό πλεονέκτημα δεν καταφέραμε να κερδίσουμε το παιχνίδι διότι η αμυντική μας συμπεριφορά τα τελευταία λεπτά ήταν για γέλια.
Πήγαμε στο επόμενο παιχνίδι στην Αγία Βαρβάρα, εκεί δείξαμε κατά διαστήματα μία σοβαρότητα, παρόλο που και εκεί στο πρώτο εικοσάλεπτο μπήκαμε νοθρά και βρεθήκαμε πίσω στο σκορ, όμως το πρώτο 20-25λεπτο του δευτέρου ημιχρόνου μας έβγαλε στα ανοιχτά. Είχαμε μία πάρα πολύ καλή απόδοση, γυρίσαμε το αποτέλεσμα, φέραμε πρώτα απ’ όλα πριν τελειώσει το ημίχρονο το ματς στα ίσα 1-1, και στο δεύτερο ημίχρονο το καθαρίσαμε και στο τέλος πήγαμε πάλι να αυτοκτονήσουμε, να κάνουμε πάλι το ίδιο.
Έγινε ένα λάθος, δεχτήκαμε ένα πέναλτι, δεχτήκαμε το γκολ, δεχτήκαμε πίεση, καταφέραμε να κρατήσουμε το αποτέλεσμα, τέλος καλό όλα καλά. Όμως το συμπέρασμά μου από τα δύο αυτά παιχνίδια είναι ότι αυτή η ομάδα όσον αφορά την αμυντική συμπεριφορά δεν είναι αυτή η ομάδα που άφησα εγώ τον Φεβρουάριο του 2024. Εγώ πέρυσι αν θυμάμαι καλά, γιατί δεν κάνω λάθος, αν δεν κάνω λάθος διόρθωσέ με, η ομάδα σε 13 παιχνίδια είχε δεχτεί 6-7 τέρματα. Εμείς σε 2 παιχνίδια έχουμε δεχτεί 5.
Πρέπει να φτιάξουμε λίγο την αμυντική μας συμπεριφορά και την αμυντική μας νοοτροπία. Έχει διαφορά το ένα με το άλλο, άλλο αμυντική συμπεριφορά και άλλο αμυντική νοοτροπία. Γιατί μπορεί να έχεις μια συμπεριφορά να παίξεις άμυνα, αλλά η νοοτροπία σου με τίποτα, ο εγκέφαλός σου να μην δίνει εντολή ότι πρέπει να το κάνεις.
Και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο να στο βάλω εγώ στο μυαλό σου. Πέρυσι το κατάφερα, τώρα θα κάνω και την ανάλογη προσπάθεια, γιατί την φιλοσοφία σε μία ομάδα όσον αφορά την τακτική του παιχνιδιού την δίνει ο προπονητής, δεν την δίνει ούτε οι ποδοσφαιριστές, ούτε ο πρόεδρος, ούτε τα καφενεία, ούτε η κερκίδα.
Οπότε λοιπόν εγώ έχω μια συγκεκριμένη τακτική, μία συγκεκριμένη φιλοσοφία. Στην ομάδα είμαι προπονητής της επτά μήνες πέρυσι, τρεις μήνες φέτος, δέκα μήνες, την ξέρω. Φέτος βέβαια είναι μια πάλι άλλη ομάδα. Έχει κάνει 9-10 μεταγραφές.
Οι ενδεκάδες φέτος είναι περίπου ένα κράμα καινούργιων και παλιών, 50-50 περίπου, κάπως έτσι είναι η αναλογία. Και από την άλλη τώρα έρχεται το παιχνίδι της Κυριακής με την Παλιανή, το οποίο για εμένα είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, δεν πρέπει να παίζει στα Δειλινά.
Διότι εγώ δεν καταλαβαίνω δηλαδή ποιοι είμαστε εμείς που θα πάρουμε χαλαρά το παιχνίδι με τα Δειλινά και για ποιο λόγο να το πάρουμε. Άλλωστε υπάρχουν παραδείγματα της περυσινής χρονιάς, που με αυτή την ομάδα παίξαμε δύο φορές, εγώ σαν προπονητής την κερδίσαμε 1-0 στην πρώτη αγωνιστική και 2-1 με το μαχαίρι στο λαιμό, πολύ δύσκολα. Κι απ’ ότι γνωρίζω στον τρίτο γύρο χάσαμε 2-0.
Οπότε εμείς δεν είμαστε σε θέση να υποτιμούμε κανέναν αντίπαλο και πόσο μάλλον ομάδες της φετινής χρονιάς της Α2, που απ’ ότι ξέρω κι απ’ ότι γνωρίζω είναι όλες φουλ ανταγωνιστικές και όλες καλές.
Επίσης πρέπει να σχολιάσω και το γεγονός ότι επειδή είμαστε τόσο τυχεροί, κι εγώ δηλαδή, φέτος έχουμε την εύνοια να παίζουμε εμείς κάθε φορά κάθε αγωνιστική με αυτόν που έχει το ρεπό του την προηγούμενη αγωνιστική.
Δηλαδή καταφέρνει η ομάδα που έχει το ρεπό της να είναι ξεκούραστη, να επανέρχονται τραυματίες, να έρθει ο προπονητής του στο ρεπό του να δει τα Δειλινά να τα μελετήσει, να έχει 15 μέρες περιθώριο να τα αντιμετωπίσει, κι εγώ να πρέπει κάθε Κυριακή να σκέφτομαι πατέντες, αλλαγές τακτικής, αλλαγές συμπεριφορών, ίσως και ποδοσφαιριστών, για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στην κατασκοπία των αντιπάλων προπονητών, η οποία λογικό είναι να υπάρχει, διότι τα Δειλινά απ’ ότι αντιλαμβάνομαι έχουν μία ανταγωνιστικότητα στο περιβάλλον του τοπικού.
Όλοι θέλουν να κερδίσουν τα Δειλινά. Δεν ξέρω από που πηγάζει αυτή η ιστορία. Είναι λίγο κουραστική, αλλά λογικό είναι ο καθένας να κοιτάζει την ομάδα του, αλλά ήθελα να το θέσω αυτό το θέμα ότι εμείς παίζουμε κάθε φορά με αυτόν που κάνει το ρεπό του, γιατί και αυτό είναι ένα μείον στην τακτική μας συμπεριφορά και την προσέγγισή μας σε κάθε παιχνίδι.
Σε γενικές γραμμές αυτά ήθελα να πω, εγώ είμαι ικανοποιημένος από την συμπεριφορά της πλειοψηφίας των ποδοσφαιριστών και την παρουσία τους στην προπόνηση. Έχω κάθε φορά παραπάνω από 20-22 άτομα στην προπόνηση της ομάδας.
Υπάρχουν κάποιες μικροπεριπτώσεις οι οποίες είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού οι οποίες πρέπει να λυθούν άμεσα, και είμαι σε συνεννόηση με τον πρόεδρο για να επιλυθούν κάποια μέτρα για κάποιες συζητήσεις απ’ αυτού.
Θεωρώ ότι πρέπει να συγκεντρωθούμε, να φτιάξουμε τα μυαλά μας γενικώς και την νοοτροπία μας, για να είμαστε ανταγωνιστικοί μέχρι το τέλος.
Ήθελα να τονίσω την μεγάλη προσπάθεια που κάνει ο πρόεδρος και άνθρωποι που τον απαρτίζουν γύρω του για να κρατήσει την ομάδα σε ένα ανταγωνιστικό επίπεδο, αλλά ειλικρινά σας μιλάω δεν ξέρω αν είναι τόσο τίμιο και τόσο καθαρό αυτό που θα πω, αλλά είναι η προσωπική μου άποψη.
Δεν αξίζει τον κόπο να ταλαιπωριόμαστε, είτε σαν προπονητές είτε σαν προέδροι, όταν δεν έχουμε την ανάλογη πειθαρχία και επαγγελματισμό σε αυτό που κάνουμε.
Αυτό πρέπει να το αντιληφθούνε όλοι, και δεν μπορεί κάθε φορά, όταν κερδίζουμε να είναι παικταράδες και προπονητάρα και όταν χάνουμε μάπας ο προπονητής. Αυτό έχει κουράσει.
Και κλείνοντας θα ήθελα να πω και το εξής, ότι δεν μπορώ να καταλάβω αν υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι αμφισβητούνε κάποια πράγματα, αλλά εγώ στον πάγκο των Δειλινών θα είναι το 20ο μου παιχνίδι αύριο, και μέχρι τώρα έχω χάσει μόνο τρεις φορές. Αυτό μετράει; Δεν ξέρω, μετράει; Αν δεν μετράει ούτε αυτό, πείτε μου τελικά τι θέλετε να μετράει για να μπορώ κι εγώ να καταλάβω αν αξίζει τον κόπο να συνεχίσω αυτή τη δουλειά».