Ήταν δίκαιο, έγινε πράξη!

Η ομάδα που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο μέσα στη σεζόν κατάφερε να πανηγυρίσει την άνοδο στην Γ’ Εθνική.

Μπορεί το… παραμύθι να είχε αίσιο τέλος και ο ΑΟΤ να ανέβηκε στην Γ’ Εθνική μετά από ένα χρόνο, όμως ολόκληρη η χρονιά ήταν ιδιαίτερα δύσκολη.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε στον ΑΟΤ υπήρξε… κρίση, καθώς η ομάδα κινδύνεψε να μείνει εκτός πρωταθλήματος λόγω μητρώου. Οι πιέσεις για τους παίκτες αρκετές, όμως η διοίκηση και ο Νίκος Σουτζής έκαναν τα πάντα για να τους κρατήσουν στην ομάδα και δικαιώθηκαν, αφού λίγες εβδομάδες μετά ο ΑΟΤ πήρε την έγκριση να αγωνιστεί στα γήπεδα της ΕΠΣΗ.

Μετά το πράσινο φως για να παίξει η ομάδα στην κατηγορία, τα… ζόρια ήταν για τον Νίκο Σουτζή. Ο ικανός τεχνικός κλήθηκε να διαχειριστεί αρκετά παιχνίδια μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, έχοντας την πίεση τόσο του αποτελέσματος, όσο και την διαχείριση των παικτών.

Παιχνίδι με παιχνίδι ο ΑΟΤ έβγαζε μέσα στο γήπεδο την ποιότητα του και κατάφερε να πετύχει τη μια νίκη μετά την άλλη μένοντας μάλιστα και μακριά από τραυματισμούς.

Αναμφίβολα τα εύσημα πηγαίνουν στον Νίκο Σουτζή και το προπονητικό επιτελείο που κατάφερε να κρατήσει τους παίκτες… φρέσκους και η ομάδα να παίρνει νίκες.

Όλη η χρονιά έτσι κύλησε για τον ΑΟΤ, με αποτέλεσμα να πανηγυρίσει από την προ τελευταία αγωνιστική τον τίτλο στην Α1 ΕΠΣΗ και να προετοιμάζεται για τους αγώνες μπαράζ.

Σίγουρα κανείς δεν θα βρεθεί να πει ότι δεν άξιζε φέτος ο ΑΟΤ το πρωτάθλημα, αφού τόσο τα συνεχόμενα παιχνίδια, όσο και η πίεση που είχε η ομάδα από το καλοκαίρι δεν εμφανίστηκαν μέσα στις τέσσερις γραμμές.

Μπαίνοντας στα μπαράζ, ο ΑΟΤ είχε έναν και μοναδικό στόχο. Την άνοδο και την επιστροφή στην Γ’ Εθνική. Αυτό το επέδειξε στις πρώτες αγωνιστικές με το ποδόσφαιρο που έπαιξε και τα αποτελέσματα που πήρε.

Αν εξαιρέσουμε την ήττα από τη Νέα Ιωνία, το σύνολο του Νίκου Σουτζή ήταν καλύτερο και δίκαια έφτασε να παίρνει το εισιτήριο για την Γ’ Εθνική.

Μια ονειρική χρονιά έλαβε τέλος για τον ΑΟΤ και σίγουρα οι άνθρωποι της ομάδας θα μπορούσαν να γράψουν βιβλίο για όλα όσα πέρασαν…