Το να συζητάς με τον Σωτήρη Συνάνη για ποδόσφαιρο, είναι κάτι που ο ίδιος το λατρεύει, ιδιαίτερα όταν συζητάς για ακαδημίες, όσοι τον γνωρίζουν, μπορούν να καταλάβουν με τι πάθος και τι ζήλο, συζητάει για κάτι, με το οποίο ασχολείται περισσότερες από τρεις δεκαετίες!
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο άνθρωπος της «επιτυχίας» για την ακαδημία του ΠΟΑ, μία ακαδημία που το 1998 ξεκίνησε από το… μηδέν και κατάφερε να γίνει ακαδημία πρότυπο σε ολόκληρη την χώρα και να έχει σημαντικές διακρίσεις, ενώ έβγαλε και ποδοσφαιριστές οι οποίοι αγωνίστηκαν ή αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο, όπως οι Γιώργος Γιακουμάκης, Γιάννης Μπουτσάκης, Μιχάλης Σηφάκης, Γιώργος Χριστοφής, Σταύρος Ψυμουλάκης, Μανόλης Ρουμπάκης, Στέφανος Βάβουλας, Τάσος Τριανταφύλλου, Μηνάς Τζανής και πολλοί άλλοι…
Οι γνώσεις του είναι αστείρευτες, άλλωστε σπάνια θα τον συναντήσετε κάπου αλλού εκτός από τα γήπεδα ποδοσφαίρου, που αποτελούν για τον ίδιο το… σπίτι του!
Ο Σωτήρης Συνάνης, μιλάει αποκλειστικά στο Grandsport.gr, σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, σχολιάζοντας τόσο την αποχώρηση του από την ομάδα του ΠΟΑ, στην οποία βρισκόταν 43 ολόκληρα χρόνια όπως ο ίδιος τονίζει, ενώ μιλάει και για το παρελθόν, το μακρινό 1990, όταν πρωτοξεκίνησε τη προπονητική του καριέρα, ως προπονητής της ομάδας του Δαίδαλου!
Σε μία τέτοια συζήτηση, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί σε ανθρώπους «κλειδιά» για τον ίδιο, τον συνάδελφο του Νίκο Τούλη, τον επί χρόνια πρόεδρο του ΠΟΑ Γιάννη Καλέμπουμπα, τον αείμνηστο Στράτο Γεωργιάδη με τον οποίο συνυπήρξαν στον ΠΟΑ, αλλά και τον επίσης αείμνηστο φίλο του Δημήτρη Παπαδόπουλο.
Ποιανού τη γνώμη πήρε πριν πει «ναι» στη πρόταση του ΠΟΑ το 1998, ποιος του «ανέθεσε» τα «κλειδιά» της ακαδημίας του ΠΟΑ, ποιος ήταν ο πρώτος υπεύθυνος ακαδημίας στο Ηράκλειο που του πρότεινε τη διεξαγωγή τουρνουά παιδικού ποδοσφαίρου, οι παραπάνω… απαντήσεις και άλλες πολλές, στην αποκλειστική και ιδιαίτερη συνέντευξη του Σωτήρη Συνάνη!
Αρχικά, θα ήθελα να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, από την χρονιά 1990, όπου ανέλαβες ως προπονητής την ομάδα του Δαίδαλου, αποτελώντας την πρώτη σου ομάδα, σε μία μακροχρόνια στη συνέχεια καριέρα, πως ήταν εκείνα τα χρόνια;
«Το 1990 ανέλαβα την ομάδα του Δαίδαλου στην Β’ κατηγορία της ΕΠΣΗ με 18χρόνους αθλητές και νεότερους. Η ομάδα μετά από εξαιρετική πορεία, τερμάτισε πρώτη και αήττητη, ανέβηκε στην Α’ κατηγορία και είχαμε την καλύτερη άμυνα-επίθεση με πρώτο σκόρερ τότε τον Λευτέρη Λειβαδίτη. Το 1990, αποφοίτησα και από την σχολή προπονητών, ενώ φτιάξαμε παράλληλα και το γήπεδο του Δαιδάλου και δημιουργήσαμε ακαδημία που είχε 60 παιδιά. Αργότερα δημιουργήσαμε και τον Ερμή, με αθλητές μικρότερης ηλικίας».
Πέραν του Δαίδαλου, τα πρώτα χρόνια, εργάστηκες ακόμα στον ιστορικό Ηρακλή Ηρακλείου, τον Αστέρα Μυρτιάς και τον Ποσειδώνα, τι σου έχει μείνει από εκείνες τις χρονιές;
«Ο Ηρακλής αγωνιζόταν στην Β’ κατηγορία, ανεβήκαμε στην Α’, κάναμε τις προπονήσεις μας στο γήπεδο του ΕΟΤ και τα παιχνίδια μας στο γήπεδο της ΑΕΚ. Δημιουργήσαμε ακαδημία με 40 παιδιά, τα οποία προπονούταν στο Στάδιο Ελευθερίας και συμμετείχαμε στα τουρνουά του Δήμου και της ΕΠΣΗ. Με τον Αστέρα Μυρτιάς, ήμασταν στην Α κατηγορία, είχα την τύχη να έχω δύο παίκτες έμπειρους και με ποιότητα, τον Νίκο Πασσά και τον Τάσο Βοργιά, όπου στην ομάδα περάσαμε μία καλύτερη και σωστή νοοτροπία. Δημιουργήσαμε την ακαδημία από τα χωριά της περιοχής και συμμετείχαμε στα τουρνουά της ΕΠΣΗ και του Δήμου.
Στον Ποσειδώνα, πέρασα τρία καταπληκτικά χρόνια με πρόεδρο τον Μηνά Καλουδάκη, κοντά μας ήταν πάντα και ο Πολύδωρος Μαρμαράς, ο Μανόλης Παγωμένος και ολόκληρο το Συμβούλιο. Πρωταγωνιστούσαμε και τα τρία χρόνια, είχαμε ομάδα με καταπληκτικό υλικό, αθλητές μικρής ηλικίας και καλούς χαρακτήρες. Δημιουργήσαμε για έδρα το γήπεδο της ΣΕΑΠ με ακαδημία 80 αθλητών και συμμετείχαμε στα τουρνουά που διεξαγόταν, ενώ κάναμε και θυγατρική ομάδα, τον Αίαντα με προπονητή τον Νίκο Τσαΐνη, στόχος μας ήταν η δημιουργία γηπέδου και όχι το αγωνιστικό αποτέλεσμα».
Σαν ποδοσφαιριστής, αγωνίστηκες στον ΠΟΑ από το 1978 μέχρι το 1988, πριν σταματήσεις το ποδόσφαιρο για να ξεκινήσεις προπονητική καριέρα, τι έχεις να θυμάσαι από τα χρόνια που φορούσες τη φανέλα του ΠΟΑ και το περιβραχιόνιο του αρχηγού;
«Είχα την τύχη και ιδιαίτερα τη χαρά, για μία δεκαετία να αγωνίζομαι με τη φανέλα του ΠΟΑ, εκ των οποίων τα οκτώ να είμαι και αρχηγός. Είναι μία ομάδα που κοσμεί και στολίζει το Ελληνικό ποδόσφαιρο, σε όποια κατηγορία και εάν αγωνίζεται. Σίγουρα τα παιχνίδια με τον Εργοτέλη, ήταν κάτι ξεχωριστό, γιατί τότε τα γήπεδα του Ατσαλένιου και του Μαρτινέγκου ήταν κατάμεστα, τότε, ενώ οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων, ήμασταν καθημερινά μαζί και υπήρχαν τα σχετικά πειράγματα. Επίσης, οι αγώνες Κυπέλλου στη Νέα Φιλαδέλφεια, τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και ιδιαίτερα ο τελικός Κυπέλλου Ερασιτεχνών με τη Νίκη Διοικητηρίου στο Ολυμπιακό Στάδιο, ήταν όλα τους, ξεχωριστά».
Η συμμετοχή ως στον τελικό του Κυπέλλου Ερασιτεχνών, όπου χάσατε το «τρόπαιο» στην διαδικασία των πέναλτι, ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας σου;
«Το 1985, ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου, το να αγωνιστώ στον τελικό του Κυπέλλου Ερασιτεχνών Ελλάδας, στον αγώνα με τη Νίκη Διοικητηρίου σε ένα τέτοιο γήπεδο στολίδι, όπως το Ολυμπιακό Στάδιο, ήταν μοναδική εμπειρία. Παρά την πίκρα της ήττας στα πέναλτι, η χαρά μας ήταν μεγάλη».
Στον ΠΟΑ επέστρεψες το 1998, ποιος ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο συμφώνησες να αναλάβεις την ακαδημία της ομάδας του Ατσαλένιου εκείνη τη χρονιά;
«Το καλοκαίρι του 1998, ο πρόεδρος Γιάννης Καλέμπουμπας, μου πρότεινε να αναλάβω την οργάνωση και την λειτουργία της ακαδημίας του ΠΟΑ. Για εμένα, ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, θα έκανα κάτι διαφορετικό, δουλεύοντας μέχρι τότε και για μία 8ετία σε επίπεδο Α’ και Β’ κατηγορίας της ΕΠΣΗ. Του ζήτησα προθεσμία μίας εβδομάδας για να το σκεφτώ και να του απαντήσω. Το συζήτησα τότε με τον συνάδελφο μου στον Δήμο, Νίκο Τούλη, ο οποίος μου είπε -επειδή με γνωρίζει πως λειτουργώ- να αναλάβω την ακαδημία. Ποτέ δεν μετάνιωσα γι’ αυτήν μου την απόφαση».
Μίλησε μας για τα πρώτα χρόνια της ακαδημίας του ΠΟΑ, τώρα είναι μία αναγνωρισμένη ακαδημία, τότε όμως; Πως ήταν στην αρχή τα πράγματα;
«Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα, ξεκινήσαμε από το μηδέν και με τη στήριξη των ανθρώπων της διοίκησης, έπρεπε να έρθουν παιδιά, να βρω κατάλληλους συνεργάτες προπονητές, με νέα φιλοσοφία και σεβασμό, με γραμματεία για την ενημέρωση των αθλητών και γονέων, με ιατρό σε όλες τις προπονήσεις και αγώνες, με φροντιστή ακαδημίας, αθλητικό υλικό, μπάλες, κώνους, φανελάκια, στολές κτλπ, σε ένα γήπεδο με φυσικό χλοοτάπητα, που δεν έπρεπε να γίνει καμία ζημιά. Και λογικά, όλοι οι παραπάνω εργαζόμενοι, να πληρώνονται. Έγιναν και πολλές ημερίδες για την φιλοσοφία της ακαδημίας και ποιος είναι ο σκοπός και ο στόχος. Τα πρώτα 6 χρόνια είχα συνεργάτη στην ακαδημία τον Ράικο Γιάνγιαννιν ο οποίος ήταν και προπονητής στον ΠΟΑ, πολύ μεγάλη προσωπικότητα είχαμε άψογη συνεργασία».
Γιάννης Καλέμπουμπας, τεράστιο κεφάλαιο για τον ΠΟΑ αλλά και για εσένα, συνεργαστήκατε τόσα χρόνια, μίλησε μας γι’ αυτόν τον άνθρωπο…
«Ο Γιάννης Καλέμπουμπας ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να έχει ο σύλλογος όλα αυτά τα χρόνια, άνθρωπος με προσωπικότητα, με ήθος, ήταν πάντα κοντά μας και έδινε λύσεις σε όλα τα θέματα της ακαδημίας. Ερχόταν τακτικά στις προπονήσεις και στους αγώνες και φαινόταν στο πρόσωπο του πάντα ζωγραφισμένη η χαρά και η ικανοποίηση για την εικόνα που παρουσίαζε η ακαδημία. Στις δύσκολες στιγμές της ομάδας, ο Γιάννης έλεγε στους εμπλεκόμενους με την ομάδα, να μην φοβούνται, ότι και να γίνει η ομάδα είναι καλά δομημένη, έχει δικό της γήπεδο, δικά της παιδιά, αυτή η ομάδα με τις ακαδημίες της δεν θα χαθεί ποτέ.
Μιλούσαμε τακτικά, σκοπός και στόχος ήταν η αξιοποίηση των νέων παιδιών. Ο ΠΟΑ στηριζόταν σε δικά του παιδιά και κάποια στιγμή να έχει δικό του προπονητή. Συνεργαστήκαμε άψογα 22 ολόκληρα χρόνια, ήθελε μία ακαδημία πρότυπο, που θα έχει καλό όνομα στη κοινωνία και θα γίνει γνωστή σε όλη την Κρήτη και την Ελλάδα, πράγματα που έγινε. Δημιουργήσαμε τον Κεραυνό με πρόεδρο τα περισσότερα χρόνια τον Θέμη Μεϊμαράκη και τον Ερμή με πρώτο πρόεδρο τον Γιώργο Λέλεκα. Ο Γιάννης ήταν πάντα δίπλα μου, σε όλες τις στιγμές και ένα ευχαριστώ είναι πραγματικά λίγο».
Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και τον αείμνηστο Στράτο Γεωργιάδη, πως ήταν η συνεργασία σας;
«Άνθρωπος ο οποίος ήταν συνεχώς στο γήπεδο, γνώριζε τα πάντα, του άρεσε η λειτουργία της ακαδημίας και μου ζητούσε τακτικά το πρόγραμμα των αγώνων για να δει και αυτός την εξέλιξη των μικρών αθλητών που θα στελέχωναν μελλοντικά την ανδρική ομάδα. Ήταν πάντα κοντά στα παιδιά του Κεραυνού και τα συμβούλευε πως να γίνουν καλύτεροι αθλητές και άνθρωποι. Η συνεργασία ήταν πολύ καλή, όλα αυτά τα χρόνια. Λείπει…».
Δημήτρης Παπαδόπουλος, προσωπικός σου φίλος, μεγάλο κεφάλαιο για το ποδόσφαιρο του Ηρακλείου, μίλησε μας για τον αείμνηστο που κατά πολλούς, ήταν από τους ανθρώπους που συνέβαλλαν τα μέγιστα για την ανάπτυξη του παιδικού ποδοσφαίρου στο Ηράκλειο…
«Με τον Δημήτρη μεγαλώσαμε μαζί, στην ίδια γειτονιά, πολύ καλός φίλος και μεγάλο κεφάλαιο για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Πηγαίναμε στο γήπεδο για να δούμε τον ΟΦΗ τότε και να θαυμάσουμε όλοι τον σκόρερ Δημήτρη Παπαδόπουλο, που ακόμα θυμάμαι το γκολ κεφαλιά-ψαράκι που πέτυχε με τον Ολυμπιακό στο 3-3. Με τον Δημήτρη, βρισκόμασταν σχεδόν καθημερινά όλα αυτά τα χρόνια και συζητούσαμε για τι άλλο, για την ανάπτυξη, τη βελτίωση και την διάδοση του παιδικού ποδοσφαίρου.
Ήταν ο πρώτος υπεύθυνος ακαδημίας που ήρθε στο γραφείο του Δήμου το 1990 και μας πρότεινε να δημιουργήσει ο Δήμος τουρνουά ακαδημιών, κάτι που έλειπε από τον νομό, όπως και έγινε. Είχαμε ταύτιση απόψεων σε πολλά θέματα της ακαδημίας, τον τρόπο διεξαγωγής των τουρνουά, την ατομική αξιοποίηση του αθλητή κτλπ, συνεργαζόμασταν άψογα με ατελείωτες ώρες συζήτησης. Του άρεσε να βλέπει και να δουλεύει για το καλό του αθλήματος.
Πριν δύο χρόνια, ξεκινήσαμε να κάνουμε μαζί, ΠΟΑ και Λίντο, ένα Πανελλήνιο Τουρνουά τις ημέρες του Πάσχα, είχε γίνει όλη η προεργασία, ομάδες, γήπεδα, ξενοδοχεία, λεωφορεία, τα πάντα, όμως την τελευταία στιγμή, αποφασίστηκε να μην γίνει και να προγραμματιστεί για την επόμενη χρονιά, που θα είχαμε και οι δύο ακαδημίες γήπεδα με καινούργιο πλαστικό χλοοτάπητα. Θέλαμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για το τουρνουά, οι ομάδες όταν φύγουν να είναι όλες ευχαριστημένες από την διεξαγωγή αλλά και από τη φιλοξενία. Η επόμενη χρονιά όμως……..
Μου έλεγε ότι κάποια στιγμή πρέπει να συνεργαστούμε στο Λίντο, ήρθα έστω καθυστερημένα, κρίμα που δεν είμαστε μαζί, μόνο εγώ μπορώ να το πω αυτό. Ήθελα πάρα πολύ, να είμαστε σήμερα μαζί στο Λίντο, να συνεχίσουμε εκείνες τις απόψεις για τη λειτουργία που αφήσαμε στη μέση… Κρίμα…».
Τα 22 χρόνια που βρισκόσουν στον ΠΟΑ, συνεργάστηκες με πολλούς ανθρώπους, ποιος όμως ήταν αυτός που είχε τη σημαντικότερη επιρροή σε σένα;
«Ο Γιάννης Καλέμπουμπας».
Ποιοι ήταν οι λόγοι που σε έκαναν, μετά από τόσα χρόνια στο Ατσαλένιο, να αποχωρήσεις;
«Ήμουν 43 χρόνια στον σύλλογο, σαν αθλητής, σαν υπεύθυνος ακαδημίας και σαν συνεργάτης. Ασχολήθηκα προπονητικά-παραγοντικά στην ακαδημία και στον σύλλογος καθώς και πολιτιστικά θέματα για την περιοχή μέσα από τη συνεργασία με τον Δήμο. Νομίζω ότι έκανα τον κύκλο μου και έπρεπε να φύγω εκείνη τη στιγμή, με το κεφάλι ψηλά και ικανοποιημένος από αυτά που μου έδωσε και πρόσφερα στον σύλλογο».
Στο Λίντο, είσαι συντονιστής των τμημάτων και της ακαδημίας, τι ακριβώς αρμοδιότητες έχεις και πως βλέπεις τους πρώτους μήνες της συνεργασίας σου, μαζί τους;
«Διαφορετικό κομμάτι από αυτό του ΠΟΑ, υπάρχουν πολλές σύγχρονες εγκαταστάσεις με τρία γήπεδα 8Χ8 εκ των οποίων το ένα κλειστό και ένα γήπεδο 11Χ11, με παιδική χαρά, εστιατόριο, αρκετά αποδυτήρια, πλήρες εξοπλισμένο γυμναστήριο, ιατρείο και τεράστιο πάρκινγκ, είναι από τις καλύτερες και πιο σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα, όπου μπορείς να διοργανώσεις τουρνουά για μικρούς και μεγάλους, καθώς και εορταστικές εκδηλώσεις. Ήδη δημιουργήσαμε γυναικεία τμήματα, σε μικρές ηλικίες, κάτι το οποίο πηγαίνει αρκετά καλά. Παρακολουθώ τις προπονήσεις και τους αγώνες της ακαδημίας, επιβλέπω το παρουσιολόγιο των αθλητών, κάναμε μετρήσεις όλων των αθλητών και δημιουργήσαμε την σχετική καρτέλα για τον καθένα. Θα γίνουν άλλες δύο μετρήσεις μέχρι το τέλος της περιόδου.
Προγραμματίσαμε με τον διατροφολόγο-διαιτολόγο Στέλιο Λιναρδάκη, να δοθεί φυλλάδιο με τη διατροφή του αθλητή και να γίνουν ενημερώσεις και στους γονείς. Προγραμματίσαμε να γίνουν συναντήσεις με γονείς για την φιλοσοφία της ακαδημίας και ετοιμάζουμε πρόγραμμα για την ατομική βελτίωση του αθλητή, κάτι διαφορετικό από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς συνεργάτες. Εκπροσωπώ την ακαδημία, το Λίντο και την Δόξα, όπου χρειαστεί και είμαι και κοντά στις προπονήσεις των δύο ομάδων. Μπορώ να ομολογήσω ότι για τους δύο πρώτους μήνες, νιώθω ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, η συνεργασία με τη διοίκηση του αθλητικού κέντρου, με τους υπεύθυνους των προπονήσεων και τους προπονητές, είναι άριστη. Ήρθα βέβαια στο Λίντο σε μία περίοδο που λείπει ο φίλος μου ο Δημήτρης και είναι και δύσκολη για όλη την ανθρωπότητα, λόγω της πανδημίας».
Αναπτυξιακό πρωτάθλημα ΕΠΣΗ, ένα νέο εγχείρημα, στο οποίο από τη πρώτη στιγμή, έχεις συμβάλλει με ιδέες και προτάσεις ως προς την υλοποίησή του, είσαι ευχαριστημένος από το αρχικό πλάνο;
«Προσπαθούμε να βοηθήσουμε στη βελτίωση του παιδικού ποδοσφαίρου και γενικότερα στον αθλητισμό. Στα σεμινάρια, βλέπουμε από τα στατιστικά που υστερούμε, ενώ υπάρχει άφθονο ταλέντο, ο αθλητής χάνεται στις ηλικίες 14 έως και 18 ετών, λόγω έλλειψης αγωνιστικών δραστηριοτήτων. Άρα, χρειάζεται εκτός της βελτίωσης της δουλειάς σε όλους τους τομείς, να γίνουν πρωταθλήματα σε αυτές τις ηλικίες.
Ένα Παγκρήτιο πρωτάθλημα, είναι ιδανικό για τις ομάδες της Κρήτης, έχει ζητηθεί και η βοήθεια από την Περιφέρεια που μας έχει υποσχθεί ότι θα είναι κοντά μας. Στο πρωτάθλημα αυτό, θα πρέπει να αγωνίζονται τα πιο αξιόλογα παιδιά, να μπορούν οι ομάδες που αγωνίζονται σε Εθνικά Πρωταθλήματα, να επιλέγουν τα καλύτερα ταλέντα. Στο πλαίσιο αυτό, έχω καταθέσει στην ΕΠΣΗ τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του πρωταθλήματος».
Google News
Facebook
Instagram
Twitter