Οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν από τον χαμό του αγαπητού παράγοντα του ΠΟΑ Στράτου Γεωργιάδη.
Ήταν 19 Φεβρουαρίου του 2013 όταν ο παράγοντας του ΠΟΑ Στράτος Γεωργιάδης έφυγε από την ζωή σε ηλικία 72 ετών και σήμερα συμπληρώνονται 8 ολόκληρα χρόνια!
Ο Στράτος Γεωργιάδης είχε συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με αυτό του ΠΟΑ καθώς πέρασε 53 χρόνια στο Ατσαλένιο. «Από 12 ετών είμαι στην ομάδα και δεν το έχω μετανιώσει ποτέ. Αν ξαναγεννιούμουν πάλι το ίδιο θα έκανα. Είχα και έχω αυτό το ψώνιο. Δεν έκανα οικογένεια γιατί έχω τον… ΠΟΑ» είχε πει το 2010 σε συνέντευξη του στην “Πατρίδα” όταν και συμπλήρωσε 50 χρόνια στην ομάδα του Ατσαλένιου.
Για τον Στράτο Γεωργιάδη, όντως η ζωή του ολόκληρη ήταν ο ΠΟΑ. Εργένης, δεν παντρεύτηκε ποτέ γιατί όντως πίστευε αυτό που είπε: Πως η οικογένεια του ήταν ο ΠΟΑ. Από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν στο Ατσαλένιο. Να παρακολουθεί τις ακαδημίες του ΠΟΑ, τις προπονήσεις του Κεραυνού και στην συνέχεια να κάνει τα αστεία του στην προπόνηση των μεγάλων.
Ο ίδιος αποχώρησε από την ενεργό δράση σε ηλικία 35 χρονών το 1977 φορώντας την φανέλα του ΠΟΑ και ο ίδιος, στην ίδια συνέντευξη, εξιστορεί το πώς «κρέμασε τα παπούτσια του»: «Ήμουν 35 χρονών και μου έλεγαν να σταματήσω γιατί ήμουν μεγάλος, αλλά εγώ δεν ήθελα. Τελικά έβαλαν το όνομα μου στην λίστα με τις αποδεσμεύσεις και παρόλο που μου έλεγαν ότι θα κάνουν ανανέωση πήραν δύο παίκτες πιο μεγάλους από μένα. Στενοχωρήθηκα αφάνταστα αλλά αυτούς τους ανθρώπους του στεναχωρώ με τον τρόπο μού και εγώ τριάντα χρόνια τώρα. Μου έγινε μάθημα μάλιστα και όσα χρόνια είμαι στην ομάδα δεν σταμάτησα κανένα παιδί χωρίς τη θέλησή του. Όπως για παράδειγμα ο Ρωμανάκης που έπαιζε μέχρι 39 ετών και ήταν και επαγγελματίας».
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1980 επέστρεψε στην ομάδα αλλά από την θέση του παράγοντα, παρέα με τον Γιάννη Καλέμπουμπα. Ο Στράτος Γεωργιάδης ήταν παρόν σε όλες τις ριζικές αλλαγές του σωματείου και έλεγε στην συνέντευξη που είχε παραχωρήσει έγινε η ενασχόληση του με τα διοικητικά δρώμενα του ΠΟΑ: «Το 1980 είχε γίνει μια εκλογική διαδικασία και είχα βγει πρώτος σε σταυρούς. Την επόμενη περίοδο στο περιβόητο μπαράζ με τον Εργοτέλη είχαμε πέσει από το περιφερειακό και ο νεαρός τότε γιατρός Γιάννης Καλέμπουμπας που μόλις είχε έρθει από την Ιταλία μου ζήτησε να αναλάβουμε την ομάδα κάτι που δέχτηκα αλλά με ένα όρο. Να φύγουν όλοι. Είχα πει μάλιστα την χαρακτηριστική ατάκα, να φύγουν όλοι με την… φωλιά. Έτσι και έγινε. Χτίσαμε μια καλή ομάδα από την αρχή με παίκτες καλούς όπως ο Αντώνης ο Καφούσης, ο Κώστας ο Βάβουλας, ο Σουγιάς, ο Ματθαίος, ο Καστρινάκης κ.α. Διεκδικήσαμε μέχρι και άνοδο στην Β’ Εθνική, ενώ την περίοδο 1984-85 παίξαμε και στον τελικό του Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ όταν χάσαμε στα πέναλτι από τη Νίκη Διοικητηρίου. Μάλιστα για μένα ήταν μεγαλύτερη η χαρά αυτή γιατί ήμουν και ο προπονητής της ομάδας. Την περίοδο 1989 ήρθαν κάποιοι άλλοι να αναλάβουν αλλά γρήγορα έφυγαν χωρίς να αφήσουν στην ομάδα ούτε ένα δελτίο. Και τότε ο Καλέμπουμπας μου είπε να αναλάβουμε αλλά δεν ήθελα γιατί θεωρούσα ότι είχε κλείσει ο κύκλος μου. Μεσολάβησε όμως και τότε ο Γιώργος ο Βλάχάκης και ενώ είχαν γίνει 14 γενικές συνελεύσεις σε μια βραδιά η ομάδα απέκτησε διοίκηση. Από τότε συνεχίζω μέχρι και σήμερα».